به گزارش ایسنا، محمد درویش طی یادداشتی با این مقدمه در خبرآنلاین نوشت: «حدود ساعت 19:30 دیروز – دوم آبان 1392 – در بخشی از برنامه بدون خط خوردگی که همه روزه به جز روزهای تعطیل از رادیو گفتگو پخش می شود، گوینده زن برنامه به سراغ دو کارشناس صاحب نظر رفت تا نظر ایشان را در باره محتوای گزارش جدید احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران جویا شود.

کارشناس نخست برنامه، آقای محمدحسن آصفری دبیر اول کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی بود که در رد گزارش احمد شهید، گفت: این فرد قبلاً وزیر خارجه کشور میانمار بوده که آن جنایت های بی سابقه را در حق اقلیت مسلمان این کشور روا داشته و چنین فردی اگر راست می گوید ابتدا مشکل حقوق بشر در کشور خودش را حل کند. آصفری این را هم اضافه کرد که اخیراً وی و چند عضو دیگر کمیسیون امنیت ملی مجلس به کشور میانمار سفر کرده و از نزدیک در جریان عمق جنایت های صورت گرفته علیه مسلمانان آن کشور قرار گرفته اند.

این در حالی است که احمد شهید، یک شهروند مسلمان زاده کشور مالدیو است و پیش تر هم سمت هایی چون معاون وزیر خارجه، سخنگوی رئیس جمهور و وزیر خارجه کشور مالدیو را از 1999 تا 2007 بر عهده داشته است.

نگارنده نمی تواند حیرت خود را از ارائه چنین اطلاعات غلطی، آن هم از سوی یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی پنهان کند؛ آن هم کمیسیونی که انتظار می رود اعضایش بیشتر از دیگر نمایندگان مجلس به مسائلی این چنینی اشراف داشته باشند. مسأله به ویژه زمانی حیرت انگیزتر می نماید که بدانیم معمولاً این شخصیت ها از قبل در جریان برنامه و موضوع آن قرار می گیرند تا بتوانند با حضور ذهن و آمادگی اطلاعاتی درخور در آن شرکت کنند! غم انگیز تر آنکه نه مجری برنامه و نه آن کارشناس دیگر – آقای شکرایی – هم هیچ تلاشی برای اصلاح این سخن جناب آصفری نکردند!

البته در طول این گفتگوی تقریباً 20 دقیقه ای، نکات عجیب دیگری هم از سوی دو کارشناس برنامه مطرح شد که پخش آن از رادیویی که خود را مدعی فرهیختگی می داند و با عنوان رادیوی اندیشه ها از خویش یاد می کند، به راستی تأسف بار بود! از جمله آنکه آقای شکرایی اعلام کرد تنها کشوری که تاکنون سازمان ملل برای آن گزارشگر ویژه حقوق بشر تعیین کرده ایران است و حتی وقتی مجری برنامه از شنیدن این پاسخ ابراز تعجب کرد و دوباره پرسشش را مطرح کرد، ایشان با قاطعیت بیشتری همان پاسخ را تکرار کردند. در حالی که کافی است یک جستجوی مختصر در اینترنت می کردند تا درمی یافتند که علاوه بر احمد شهید، سازمان ملل متحد تا کنون 36 گزارشگر ویژه دیگر را در زمینه حقوق بشر به کشورهایی چون بروندی، کامبوج، اریتره، هائیتی، میانمار، کره شمالی، فلسطین اشغالی، سومالی، سودان و … گسیل داشته است. در این میان، باز فقر اطلاعاتی دست اندرکاران چنین برنامه سیاسی ای به راستی شرم آور است که نتوانستند همانجا این نکته غلط را تصحیح کنند.

نکته دیگر آن بود که هم آصفری و هم شکرایی تأکید داشتند که احمد شهید تاکنون به ایران سفر نکرده و بنابراین، گزارشش فاقد استانداردهای لازم از منظر حقوق بین الملل است چون مشاهده ی میدانی ندارد. در اینجا وقتی مجری برنامه پرسید: چرا ایشان به ایران سفر نکرده و آیا خودشان مایل به سفر به ایران نبودند؟ آقای شکرایی به صراحت گفت: بله، ایشان خودشان درخواستی برای سفر به ایران ندادند! در حالی که اگر سخنان سیدعباس عراقچی سخنگوی وقت وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران را می خواندند، در می یافتند که چرا دولت ایران از پذیرش درخواست سفر وی به کشور هر بار اجتناب کرده است!

البته در این گفتگو، نکات عجیب دیگری هم مطرح شد. مثلاً آقای آصفری گفتند: تمام زندانیان اوین که مطمئناً الان همه آنها دارند سخنان وی را از درون زندان می شنوند! هیچ گونه مشکلی ندارند و تنها ناراحتی زندانیان در اوین شاید دوری از خانواده و کمبود مرخصی باشد! سخنانی که حتی سبب شد که مجری برنامه هم به آن معترض شود و تذکر دهد که البته ممکن است زندانیان اوین با مشکلاتی هم روبه رو باشند اما نه در حدی که احمد شهید به آنها اشاره کرده است که در این لحظه، جناب آصفری ضمن اشاره به بازدید اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس از زندان اوین در سه ماه پیش، مجدداً بر ادعای خویش تأکید کردند و این را به عنوان تأییدی بر مدعای خود اضافه فرمودند که اخیراً یکی از زندانیانی که برای مرخصی از زندان اوین بیرون آمده بود، در مصاحبه با رسانه ها گفته است: زندان برای ما مثل یک هتل بوده است!