سایت راه دیگر: مهمترین گواهى رسوایى برنامه اى که شنبه شب گذشته، از چندین کانال تلویزیونى در ایران پخش شد این بود که تنها راوى رسمى آن یعنى زهرا بهرامى که پشت دوربین تلویزیون نشست و دروغ گفت اکنون در دنیا نیست؛ او را در نهم بهمن ٨٩ به اتهام حمل مواد مخدر اعدام کردند.

به نظر مى رسد به او وعده داده بودند که دروغ هاى دیکته شده توسط نیروهاى امنیتى را جلوى دوربین بگوید تا اعدام نشود؛ او هم چنین کرد غافل از آنکه آنها ناجوانمردتر از آنند که به وعده شان عمل کنند. وى رو به دوربین گفت که زنان در عاشوراى ٨٨ روسرى از سر خود برداشتند و… اما این شهادت دروغین نیز امانش نداد.

زهرا بهرامی، شهروند ایرانی هلندی است که پس از بازداشت در عاشورای ٨٨ تهران در شعبه پانزدهم دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی به «محاربه» متهم شد. اما ناگهان اتهام او به حمل مواد مخدر تغییر کرد؛ کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، دقایقی پس از اعدام او با ژینوس شریف رازی وکیل زهرا بهرامی تماس گرفت اما او نیز از جریان اعدام خبر نداشت و به کمپین گفت: « شوکه شدم. اصلا خبر نداشتم. باید به وکیل اجرای حکم ابلاغ می شد اما هیچ خبری نداشتم. نمی دانم چه بگویم. فقط شوکه هستم.»

ژینوس شریف با اشاره به اینکه قوه قضاییه ایران هنوز به اتهامات امنیتی موکل وی رسیدگی نکرده است گفت: « من درشگفت هستم که با آنکه هنوز به اتهامات امنیتی موکلم رسیدگی نشده است حکم اعدام برای وی صادر شده است.»

دختر وى اما ماجرا را چنین تحلیل کرد که: « مادرم تبعه کشور هلند است. احتمالا می خواستند با این اتهام دست دولت هلند کوتاه شود. قبلا هم این اتهام ها را بی خودی به دیگران زده اند. چندی پیش به وکیلی سرشناس اتهام زدند که در دفترش مواد مخدر پیدا کرده اند اما چون ایشان سرشناس بودند زیاد نتوانستند قضیه را کش بدهند اما مادر من زن تنها و بی کس است، زورشان تنها به او رسیده است. می دانند که کسی را ندارد تا به او کمک کند.»

بنا بر گزارش هایى که همان روزهاى اعدام وى منتشر شد خانم بهرامی طی هفته های اول زندان شکنجه روحی و جسمی شده بود تا سناریویی که برای وی نوشته بودند را به صورت اعترافات تلویزیونی مطرح کند.