گفتم: چشم! ولي چطور شده است كه يك‌بار هم شده اين آخر عمري داريد تعريف مي‌كنيد از كسي؟

گفت: دفتر مطالعات اقتصادي مركز پژوهش‌هاي مجلس با ارائه پيشنهاداتي براي بازنگري در قانون هدفمند كردن يارانه‌ها اعلام كرد گزارشي در دو بخش تهيه شده كه بخش نخست به ضوابط كلي لزوم بازنگري در قانون مي‌پردازد و نشان مي‌دهد كه قانون هدفمند كردن يارانه‌ها از لحاظ ماهوي به بازنگري جدي و سازگار با مباني رايج پذيرفته شده در جهان نياز دارد. در اين چارچوب پيشنهاد جديدي براي بازنويسي قانون ارائه مي‌شود كه بازنگري مطلوب در قانون هدفمندكردن يارانه‌هاست. در بخش دوم، با فرض اينكه بازنگري جدي مورد تأييد نباشد، مسائل مفهومي و اجرايي قانون موجود و حاصل عملكرد قانون بررسي مي‌شوند و در آن چارچوب اصلاحاتي پيشنهاد مي‌شود كه بهبود محدودي در قانون ايجاد خواهد كرد.

گفتم: استاد ابوي اصولاً منطق چيست كه حالا اينها دارند و آنها نداشته‌اند؟

ابوي كمي فكر كرد و جواب داد: گوش كن، مثالي مي‌زنم، دو مرد(نماينده يا وزير يا مردم عادي فرقي نمي‌كند) پيش من مي‌آيند. يكي تميز و ديگري كثيف! من به آنها پيشنهاد مي‌كنم حمام كنند. شما فكر مي‌كنيد، كدام يك اين كار را انجام دهند؟

گفتم: خوب مسلماً كثيفه !

ابوي گفت: نه، تميزه. چون او به حمام كردن عادت كرده و كثيفه قدر آن را نمي‌داند. . . پس چه كسي حمام مي‌كند؟

گفتم: تميزه !

ابوي جواب داد: نه، كثيفه، چون او به حمام احتياج دارد... و باز پرسيد: خوب، پس كدام يك از مهمانان من حمام مي‌كنند؟

يك بار ديگر گفتم: كثيفه !

ابوي دوباره گفت: اما نه، البته كه هر دو! تميزه به حمام عادت دارد و كثيفه به حمام احتياج دارد. خوب بالاخره كي حمام مي‌گيرد؟

گفتم: هر دو !

ابوي بار ديگر توضيح مي‌دهد: نه، هيچ كدام ! چون كثيفه به حمام عادت ندارد و تميزه هم نيازي به حمام كردن ندارد!

با اعتراض گفتم: بله درست است، ولي ما چطور مي‌توانيم تشخيص دهيم؟هر بار شما يك چيزي را مي‌گوييد و هر دفعه هم درست است.

ابوي در پاسخ گفت: خوب پس متوجه شدي، اين يعني: منطق !

گفتم: پس اينكه مجلس الان دارد مي‌گويد هدفمندي از ريشه مشكل داشته يعني اينكه اينها ديگر منطق دارند و حرفشان حرف است؟

ابوي گفت: منطقشان اين است كه يعني موقع تصويب ما نبوديم يا اگر ما بوديم حالا ديگر ما عوض شده‌ايم و اصلاً بايد عوضش كنيم و اگر نشد عوضش كنيم خودمان را دوباره عوض مي‌كنيم و اگر نشد همين را نگه مي‌داريم و يك قسمت‌هايي را از آن عوض مي‌كنيم، بعد اين قسمت‌هاي عوض شده را مي‌گذاريم جاي آن قسمت‌هاي عوض نشده و...

گفتم: منطق عجب چيز خوبي است! كجا مي‌فروشند برويم چند كيلو بخريم داشته باشيم؟

ابوي گفت: بهارستان. مواظب باش، خيابانش يكطرفه است. نشد هم بيا پيش خودم آدرس تك تك وزارتخانه‌ها را دارم. . . هر‌چند ما آدم‌هاي ساده به منطق آن آدم‌هاي پيچيده عادت نداريم و رو‌دل مي‌كنيم.

گفتم: حالا خودمانيم، بالاخره اين گزارش مي‌خواست چه بگويد؟