با تایید این دادخواست، یک همصدایی فرا عقیدتی‌، فرا حزبی و فرا مسلکی در حول خواسته محوری و حقوق بشری آزادی حشمت طبرزدی به چشم می‌خورد. وزیر امور خارجه کانادا نیز از سوی دولت کانادا با پیام توییتر خواستار آزادی حشمت طبرزدی و سایر زندانیان سیاسی ایران شد.

طبرزدی در بهمن ماه سال ۱٣٨٨ به هشت سال زندان محکوم شد که چهار سال آن‌ را سپری کرده و سپس به مدت یکسال به شرط سکوت از زندان آزاد شد. اما وی اخیرا سکوت خود را شکست و گفت: «شرایط مردم و کشور به گونه‌ای است که نمی توانستم به این سکوت ادامه دهم و سکوتم را شکستم» و «دعوت به اتحاد «حول «خواست کنونی»: «نه به اعدام»، «آزادی زندانیان سیاسی»، «تعیین حداقل دو میلیون تومان دستمزد ماهیانه برای همه حقوق بگیران» و همچنین درخواست «همبستگی در عمل» به ویژه برای «روزهای ۲۰ تا ۲۷ بهمن» گردید.

در پی ‌اعلام این بیانیه‌ها، دادستانی رژیم خواستار رجوع وی به زندان گردید, اما طبرزدی با اعلام نافرمانی مدنی از مراجعه به زندان خودداری کرده و اعلام کرد که «بر عهد خویش در دفاع از حقوق مردم پایبند است و آزادی بیان را حق خود و همه مردم ایران می داند»، تا اینکه در روز چهارشنبه وی را دستگیر و به محل نامعلومی منتقل کردند.

حشمت اله طبرزدی از بیماری فشار خون و دیابت رنج می برد، که هر دو از آثار حبس طولانی و فشار‌های روحی ناشی از بازجویی‌های غیرانسانی و انفرادی‌های طولانی مدت است. در آستانه‌ دستگیری اخیر طبرزدی اعلام داشت که «در وضعیت کنونی در سلامت کامل هستم و تا زمانی که شرایط خاصی بر من تحمیل نشود دست به اعتصاب غذا نخواهم زد. اما اگر اتفاق خاصی افتاد اگاه باشید که مسئولیت ان متوجه ی شخص خامنه‌ای و حاکمان است». وی گفت که «من به استقبال سرنوشت میروم، می‌دانم که راه دیگری نیست. می‌دانم که در آستانه‌ رهایی بزرگ قرار گرفته ایم و خود را در این جنبش بزرگ سهیم بدانیم» و «باید با خطرات جدی دست وپنجه نرم کنم و سلامت من تا حدود زیادی مرهون تلاشهای همه مدافعین حقوق بشر خواهد بود».