آنچه زنگ خطری برای فردای سیاست ما به شمار می‌رود غفلت از برخی سکوت و سکون‏‌ها و تلاش برای زنده‏‌نگه‌داشتن یاد و نام مردانی است که در دوره حضورشان در قدرت سیاسی ایران، بیشترین ضربه بر پیکره ساختار سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور وارد آمده.این روزها فرصت آن است که از هر تریبونی یاد این بزرگان را زنده نگه داریم تا خاطره عمومی مردم آنها را از یاد نبرند. از سوی دیگر شبکه اصلاح‌طلبان و معتدل‏‌ها و اصولگرایان میانه باید این بار با تیزهوشی همه‌جانبه، خط و ربط سیاسی اینها را دنبال کرده و در بزنگاه‌های مناسب جزییات مسایل را با مردم در میان بگذارند.

حجم فساد مالی سال‌های گذشته و پول‌های سرگردان در نزدیکی انتخابات مجلس دهم خطر برخی سوءاستفاده‌ها را پررنگ کرده. از سوی دیگر مرور فعالیت‌ها و استراتژی‌های طیف سیاسی نزدیک به محمود احمدی‌نژاد نشان داده که آنها تغییر رنگ و لعاب و پوشش را خوب می‌دانند و بعید نیست که در انتخابات پیش‌رو با نام و آوازه‌ای تازه پا به میدان بگذارند.

سکوت همیشه علامت «رضا» نیست، حالا باید در برابر مکث معنادار مردان دولت گذشته، مدام بر طبل اطلاع‌رسانی کوبید و هر روز از تریبون‌های ممکن جزییات مسایل مالی صورت‌گرفته را شرح داد، برخی نام‌ها نباید از یاد برود، پرده رمز و راز پرونده فساد مالی بابک زنجانی باید کنار رفته و اسامی آن شبکه مافیایی باید به اطلاع مردم رسانده شود، لازم است تا تک‌تک پرونده‌های فساد مالی در تامین‌اجتماعی و خط و ربط مردان نزدیک به احمدی‌نژاد در برخی حاتم‌بخشی‏‌ها به خوبی رصد شود، غافل نشویم از اینکه هنوز نتایج تحقیق و تفحص از بنیاد شهید در دوران مدیریت «مسعود زریبافان» به جایی نرسیده و انبوه پرونده‌های مالی دیگر در انتظار رسیدگی دستگاه‌های قضایی است. سعید مرتضوی، محمدرضا رحیمی و خیلی‌های دیگر نباید از یاد و خاطر مردمان این سرزمین برود.