به گزارش ایسنا، منطقه رمون در شمال جیرفت یکی از مناطقی است که اخیرا مورد توجه معدنکاران بخش خصوصی قرار گرفته است. این منطقه یکی از زیستگاه‌های خرس سیاه آسیایی نیز هست. علاوه بر آن، پلنگ و چارپایان علف خواری مانند بز، میش، کل و قوچ نیز از دیگر گونه‌های حیوانی هستند که در این منطقه زیست می‌کنند. و وجود جنگل‌های ارس، بنه، بادام کوهی و کهکم نیز اهمیت آن را دوچندان می‌کند.

عباسعلی دامنگیر مدیرکل حفاظت محیط زیست استان کرمان در این رابطه می‌گوید: منطقه بحرآسمان و رمون حدود دو سه سال پیش ارتقاء سطح پیدا کرده و جزو مناطق حفاظت شده محسوب می‌شود؛ اما مجوز معدن‌کاوی در این منطقه قبل از آن صادر شده است.

مجوز معدن کاوی لغو می‌شود

وی ادامه می‌دهد: مجوز دستگاه‌ها برای آغاز فعالیت معدنی در این منطقه صادر شده؛ اما اداره کل محیط زیست با تصویب شورای تامین استان جلوی فعالیت آن را گرفته است و از سویی بر اساس نامه دکتر کیخا معاونت طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست مبنی بر لغو مجوز‌های معدن کاوی که در دوره‌های اخیر صادر شده در پی لغو مجوز این معدن هستیم.

دامنگیر خاطرنشان می‌کند: به مردم منطقه این اطمینان را می‌دهیم که سازمان حفاظت محیط زیست اجازه معدن‌کاوی در این منطقه را نخواهد داد؛

با این وجود به گفته الهام معینی فعال محیط زیست، غرش بلدوزرها برای خاکبرداری از معدن رمون تا ارتفاع سه هزار متری آغاز شده است.

وی ادامه می‌دهد: اثرات مخرب و خسارات زیست محیطی وارده بر آبهای زیرزمینی این حوزه مهم آبخیز استان کرمان، صدمات وارده بر پوشش گیاهی منطقه در اثر فعالیت معدنی، به دلیل نیاز به باطله برداری بالای معادن مس پورفیری و حجم بالای ذخیره معدنی و عمیق بودن آنها، حجم فوق العاده بالای تخریب‌ها بدلیل احداث جاده‌های دسترسی از مهم‌ترین اثرات تخریبی حفر این معدن هستند.

معینی می‌افزاید: قطع صدها گونه‌های نادر گیاهی و بعضا با عمر بیش از چهارصد ساله ارس که حتی با صرف میلیاردها تومان نیز نمی توان تعداد معدودی از این درختان را تکثیر و احیا کرد، فرسایش شدید زمین به دلیل شیب تند زمین‌های منطقه که اغلب بین 30 یا 50 درجه هستند ، خطر بروز سیل به هنگام بارندگی و نیز تخریب زیستگاههای گونه‌های نادر جانوری نیز از دیگر مشکلاتی هستند که در پی احداث این معدن به وجود خواهند آمد.

مهم ترین اثر احداث این معدن آلودگی ذخیره آب سد جیرفت است

این فعال محیط زیست، می‌افزاید: مهم ترین اثر احداث این معدن آلودگی ذخیره آب سد جیرفت است، چراکه زهاب اسیدی جزو مشکلات زیست محیطی کانسارهای سولفید فلزی می باشد که در ارتباط با اکسایش پیریت و سایر کانی‌های سولفیدی است و گسترش آن در معادن می تواند خسارات فراوانی را به محیط زیست وارد کند.

معینی اضافه می‌کند: عامل اصلی در تشکیل زهاب اسیدی وجود سنگ معدن سولفیدی، انبوهه‌های باطله حاوی کانی‌های سولفیدی و تماس مداوم آب با این مواد می باشد. آبراهه‌های اسیدی معدن و در پایین دست به کیفیت منابع آب سد جیرفت خسارت جبران ناپذیر وارد می‌نماید. به باور فعالان محیط زیست در صورت عدم کنترل پسابهای ناشی از فعالیت این معدن، فلزات سنگین و سمی به رودخانه های محلی و از آنجا به سد جیرفت انتقال یافته و آثار مخربی بر روی گونه‌های جانوری و جوامع پایین دست محلی خواهد گذاشت.

حفاظت از محیط زیست از ارکان توسعه پایدار در هر کشوری محسوب می‌شود. بدون توجه به مسئله محیط زیست منابع طبیعی و انسانی دچار نقصان شده و پیامدهای ناگواری را بر کره خاکی و حتی جوامع انسانی خواهد گذاشت. معدنکاری، از یک طرف مواد لازم برای حیات و پیشرفت بشر را فراهم می‌کند و از طرفی نیز با افزایش آلودگی‌ها امکان حیات و استفاده از محیط زیست سالم را از بشر سلب می‌کند. با توجه به اینکه ایران یک کشور در حال توسعه است و برای پیشرفت خود ناچار به توسعه معادن است، بنابراین برای توسعه پایدار صنعت معدن کشور لازم است تا جنبه‌های محیط زیستی صنایع معدنی کشور مورد بررسی قرار گیرد.