ادعاهای پر منفعت خاتمی در باره خشونت و بانی آن

منصور امان

آنگاه که حُجت الاسلام مُحمد خاتمی، یکی از رهبران اصلاح طلبان حُکومتی، برخلاف سُخنان و ژستهای قبلی به طور دُزدانه پای صندوق رای باند حاکم حاضر شد، حتی بسیاری از هم صنفهای او نیز دلیل این رفتار نه چندان پاکیزه را درک نمی کردند. اکنون او توضیح می دهد که اعتراض فعال و مُقاومت در برابر "قُدرت حاکم" را برابر با "خُشونت و تروریسم" می داند.

آقای خاتمی روز 11 فروردین در اردکان ابتدا روشن کرد: "وقتی انسانها و ملتها احساس کردند که هرچه بگویند و هرچه بخواهند، با زور سرکوب می شود، متوسل به زور می شوند" تا سپس نتیجه ای به کُلی باژگونه از این منُاسبات بگیرد: "بنابراین می خواهم بگویم که این خُشونت گرایی و تروریسم که دُنیای ما را سیاه کرده، از جُمله از همینجا ناشی می شود."

بنابراین، تنها دلیلی که برای گُنده گویی بی تناسُب او می توان پنداشت، خودشیرینی و عرضه خویش به اُمید بازی داده شدن و رفع موانع این کار برای "دولت تدبیر و اُمید" است. حُجت الاسلام خاتمی به وسیله ارایه معیار "نظام" پسند خود برای کشف و شناسایی "خشونت و تروریسم"، مرزهایی که او را از مُقاومت عادلانه مردُمی، نافرمانی مدنی و اعتراض و خیزشهای گُذشته و آینده جُدا می کند - نه فقط - به حاکم مُستبد نشان داده است. توده هایی که خیزشهای 88 و 89 را شکل دادند، آنها که امروز ولی فقیه از هراس شان "جام زهر" به لب برده، با چشمهای باز این مرزها را ثبت می کنند.