تحقیقات انجام‌ شده در دانشگاه صنعتی شریف حاکی از آن است که میزان گوگرد موجود در بنزین و دیزل نمونه‌برداری شده از ۱۰ جایگاه سوخت‌رسانی در تهران که شامل بنزین و دیزل معمولی و نیز سوخت معرفی‌شده تحت عنوان یورو ۴ است به شدت با استانداردهای تعریف‌ شده فاصله دارد. این میزان در بنزین معمولی و یورو ۴ تا ۲۰ برابر و در دیزل تا بیش از ۸۰۰ برابر میزان استاندارد بوده است.

دکتر وحید حسینی، سرپرست این تحقیق می‌گوید: از آنجا که آلاینده بحرانی هوای تهران عمدتاً ذرات معلق با اندازه کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون است، لازم است توجه ویژه‌ای به این آلاینده معطوف شود. آلاینده ذرات معلق عمدتاً ناشی از احتراق دیزل، احتراق ناقص، واکنش‌های شیمایی اتمسفریک و نهایتاً منشأ طبیعی است که بخش عمده‌ای از این ذرات از احتراق دیزل حاصل می‌شود.

به گفته این استاد دانشگاه صنعتی شریف، گوگرد موجود در سوخت‌ها در این سطح بالا علاوه بر آلایندگی بسیار شدید هوا، موجب آسیب جدی به تجهیزات کنترل و کاهش آلایندگی در موتورهای بنزینی نیز می‌شود. وجود این میزان گوگرد در سوخت، موجب کاهش عمر مبدل‌های آلایندگی که عمدتاً دارای مواد کاتالیستی حساس به گوگرد هستند، می‌شود.

حسینی با وجود آنکه اصلاح همزمان سوخت و خودرو را برای تأثیرگذاری در کاهش آلودگی هوا ضروری می‌داند، دراین‌باره می‌گوید: «در چنین شرایطی استفاده از تجهیزات کاهش آلودگی در خودرو عملا هیچ فایده‌ای ندارد چرا که کیفیت پایین سوخت وسطح گوگرد بالا باعث تخریب تجهیزات کنترل آلودگی می شود.»

وی به عنوان مثال استفاده از فن آوری کاملاً روزآمد و بسیار پیشرفته فیلترهای دوده را در خودروهای دیزل توصیه می‌کند و می‌افزاید این فناوری در بسیاری از جاهای دنیا مورد استفاده قرارگرفته و بسیاری از تولیدکنندگان خودروهای سواری و سنگین دیزل این فیل‌ترها را به عنوان تجهیزات استاندارد روی خودرو نصب می‌کنند. امکان نصب این فیلترهای بر خودروهای دیزل تولیدشده نیز وجود دارد؛ اما مشکل اساسی اینجاست که فناوری مورد استفاده در این فیلترها نیاز به استفاده از سوخت دیزل با سطح گوگرد کمتر از ۱۰ قسمت در میلیون دارد که هنوز در ایران در دسترس نیست.

دکتر حسینی در خصوص نمونه‌های پس از سال ۱۳۹۰ می‌گوید: «هرچند نمونه‌های بعدی در پایان سال ۱۳۹۱ کاهش قابل ملاحظه ای در سطح گوگرد سوخت بنزین و دیزل را نشان می دهد، ولی باید توجه کرد که هنوز با سطح استاندارد یورو۴ فاصله وجود دارد. ضمن اینکه، سوخت بی کیفیتی که قبلا در خودروها مورد استفاده قرار گرفته عمر تجهیزات کاهش آلایندگی را به زوال رسانده و صدمه قبلا ایجاد شده است.»

در تحقیقات دانشگاه صنعتی شریف، نمونه‌های بنزین و دیزل توزیع‌شده در ۱۰ جایگاه شهر تهران از میانه سال ۱۳۹۰ تا دی ماه سال ۱۳۹۲ بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد، در نمونه‌های سال ۱۳۹۰ میزان گوگرد سوخت دیزل به بیش از ۸۰۰۰ قسمت در میلیون (ppm) می‌رسد که بسیار بالاتر از حد استاندارد دیزل پاک ۱۰ قسمت در میلیون است. این روند در سال ۹۲ تغییری نکرده است. همچنین بررسی نمونه‌های بنزین سال ۱۳۹۰ سطح گوگرد بنزین را در حدود ۱۸۰ قسمت در میلیون نشان می‌دهد. این میزان نیز از حد استاندارد که ۱۰ قسمت در میلیون هست بسیار فراتر رفت استه. جالب آنکه میزان گوگرد در بنزین‌های سوپر، یورو۴ و معمولی، در سال ۹۰ تفاوت چندانی با یکدیگر نمی‌کنند؛ اما در سال ۹۲ با بهبود کیفیت بنزین یور۴ و سوپر، سطح گوگرد در آن‌ها به کمی بیشتر از ۲۰ قسمت در میلیون می‌رسد که البته این میزان نیز حداقل دو برابر میزان استاندارد است.

در میزان گوگرد بنزین معمولی نسبت به سال‌های ۹۰ و ۹۱ تغییری مشاهده نمی‌شود. تحقیق مذکور نشان می‌دهد محتوای بنزن (ترکیب حلقوی معطر که جزو مواد سمی و احتمالاً سرطان زا محسوب می‌شود) در نمونه‌های مختلف بنزین بجای حد ۱ درصد حجمی استاندارد بین ۱.۸ تا ۲.۹ درصد حجمی نوسان می‌کند. این عدد تنها در نمونه‌های بنزین یورو۴ سال ۹۲ به میزان زیادی کاهش‌یافته و به شرایط استاندارد رسیده است. بنزن ماده‌ای است که باعث افزایش عدد اکتان بنزین می‌شود اما حدود مجاز استاندارد، به دلیل تبعات سلامتی، استفاده از این ماده را محدود می‌کنند.

در سال ۲۰۰۰ توسط بانک جهانی اعلام شد، آلودگی هوا در ایران سالانه جان ۴۵۰۰ نفر را می‌گیرد. همچنین سازمان بهداشت جهانی به تازگی هوای آلوده شهری را جزو گروه ۱ ترکیبات سرطان‌زا اعلام کرد و آن را هم‌ردیف مواد بسیار خطرناک هسته‌ای از قبیل پلوتونیوم به عنوان موادی که بدون شک سرطان‌زا هستند، قرار دارد.

به گفته دکتر حسینی کنترل آلودگی هوا تنها از مبدأ تولید آلاینده‌ها امکان‌پذیر است. وی دراین‌باره می‌گوید: «اگر آلودگی وارد هوا بشود دیگر نمی‌توان کاری کرد. اتمسفر دارای جرم و انرژی بسیار بالایی است که دخل و تصرف بشری در آن امکان پذیر نیست و لذا همانند تمام برنامه های موفق دنیا باید از تولید آلایندگی جلوگیری شود»

وی همچنین از بی‌توجهی خودروسازها به فناوری EOBD و عدم استقرار آن همزمان با استقرار سطح آلایندگی یورو ۴ انتقاد کرد و گفت: این فناوری موجب می‌شود چنانچه کارکرد عادی موتور خودرو به نحوی مختل شود که باعث افزایش آلایندگی خودرو شود، چراغ هشدار به راننده روشن‌شده و ضمناً میزان رانندگی در این وضعیت ثبت می‌شود. در آینده‌ای نه چندان دور باید از این سیستم به عنوان جایگزین معاینه فنی خودروها استفاده شود؛ اما خودروسازان به دلایل اقتصادی از استقرار این سامانه طفره رفته‌اند.

وی همچنین بر لزوم توجه همزمان به حوزه‌های خودروهای سواری، سنگین و موتورسیکلت برای اثربخشی اقدامات صورت گرفته علیه آلودگی هوا تاکید کرد و گفت: «بنا بر تحقیقات انجام شده در سطح جهان سرمایه گذاری برای کنترل آلودگی هوا ۳۰ برابر آنچه خرج می‌شود بازگشت سرمایه دارد و فعالیت در این زمینه به اقتصاد کشور نیز کمک می‌کند. البته سرمایه برگشتی عمدتا به صورت جلوگیری از مرگ و میر و برداشتن بار از دوش سیستم بهداشت و درمان کشور خواهد بود»

برای انجام این تحقیق که با حمایت شرکت کنترل کیفیت هوا وابسته به شهرداری تهران انجام شده است ۱۰ جایگاه سوخت‌رسانی در کشور که شامل جایگاه‌های اعلام‌شده توزیع بنزین یورو ۴ نیز بوده است در بازه‌های زمانی چندماهه نمونه‌برداری شده و برای آزمایش به یک آزمایشگاه معتبر و بی‌طرف در خارج از کشور فرستاده شده است.