الجزیره در ادامه می افزاید وقتی خانواده فاطمیا در سال 1958 به ازبکستان رفتند به سختی توانسته بودند خود را زنده نگه دارند و مانندهزاران تاتار زخمی و آواره آرزو می کردند روزی به وطن خود بازگردند. بالاخره و درسال 1991 و با سقوط اتحاد جماهیر شوروی آنان به آروزی خود رسیدند و به کریمه بازگشتند.

حالا فاطیما و هزاران نفر دیگر از مسلمانان تاتار در شبه جزیره کریمه می گویند از اینکه اتفاقات سال 1944 تکرار شود هراس دارند. کریمه از اوکراین جدا شده و به روسیه پیوسته و حتی واحد پول روبل هریونیا شده است. برای 300 هزار تاتار کریمه ای، دولت روسیه شاید یادآور تلخ ترین روزگار آنان باشد و قطعاً آنان مانند دیگر اقوام کریمه با شوق و ذوق برای تغییر ملیت خود جلوی اداره ثبت احوال سیمفروپول صف نمی کشند. با اینکه کیف هیچ کاری برای تاتارها – چه سیاسی و چه اقتصادی – نکرده ، اما آنان هنوز از گذشته هراس دارند.

الجزیره می نویسد به خاطر همین ترس ها بود که پارلمان تاتارها موسوم به مجلس از آنان خواست رفراندوم الحاق به روسیه را تحریم کنند . چندی بعد شورای تاتارها خواستار شناسایی منطقه ای و قومی تاتارها در کریمه شد. بسیاری از مردم عادی تاتار می گویند ما معنی زندگی زیر پرچم روس ها را می دانیم چرا که می فهمیم که هیچ چیزی درآنها تغییر نکرده است. با این حال در روزهای باقیمانده به همه پرسی الحاق چندین حمله به خانه های تاتارها صورت گرفت. روی در خانه های آنان نیز علامت گذاری شده بود . این ها همه مایه ترس بود چرا که پلیس مخفی شوروی نیز در سال 1944 همین علامت گذاری ها را برای شناسایی تاتارها از روسها انجام داده بود.