هرچند وزیر اقتصاد در آخرین اظهارنظرش گفت که «شیب افزایش قیمت بنزین همچون قیمت برق و گاز ملایم و از آن چیزی که در جامعه پیش بینی می شود کمتر است»، اما در میان رسانه‌ها و مردم، بحث بنزین هزار تومانی بسیار مطرح است.

با این که به نظر می‌رسد تصور دولت یازدهم این است که با افزایش کمتر قیمت بنزین، تورم کمتری هم به جامعه تحمیل می‌شود، اما تجربه دو دهه اخیر نشان می‌دهد اثرات تورمی افزایش قیمت سوخت، چندان به رقم افزایش آن وابسته نیست بلکه به ذات این کار وابسته است. همین که بنزین گران شود، سایر اقلام و اجناس و خدمات نیز گران می‌شوند، خواه دولت بنزین 400 تومانی را به 500 تومان افزایش دهد و خواه به 1000 تومان.

نکته اینجا است که با توجه به عدم انصراف اکثر مردم از دریافت یارانه، هر میزان دولت، قیمت سوخت را کمتر افزایش دهد، در نتیجه درآمد کمتری هم کسب می‌کند و احتمال کسری بودجه در پرداخت یارانه نقدی به همه متقاضیان و انجام وعده‌هایی چون کاهش هزینه درمان و گسترش بیمه همگانی، به مشکل خواهد خورد.

بارها دولتمردان این آمار و ارقام را تکرار کرده‌اند که سال گذشته درآمد هدفمندی یارانه‌ها 28 هزار میلیارد تومان و یارانه نقدی پرداخت‌شده 42 هزار میلیارد تومان بوده است. حال اگر دولت قیمت فرآورده‌های نفتی را با شیب اندکی افزایش دهد، درآمد سال جاری دولت از 28 هزار میلیارد تومان آنقدر بیشتر نخواهد شد که دولت بتواند هم به همه متقاضیان یارانه نقدی بدهد و هم 20 هزار میلیارد تومان نیز صرف توسعه بیمه همگانی، کاهش هزینه درمان و کمک به بیکاران کند.

در هر صورت، در چند روز مانده به اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها، هنوز افکار عمومی با پرسش‌های بی‌پاسخی مواجهند: آیا در پایان فروردین، سهمیه‌های بنزین به خودروها دوباره اختصاص داده خواهد شد یا با اجرای مرحله دوم، روند دیگری اتخاذ می‌شود؟ قیمت بنزین و گازوئیل تا چه حد افزایش خواهد یافت؟ قیمت سی.ان.جی چقدر خواهد شد؟