به گزارش گروه سیاسی صراط، تعهد تحول و سامان‌دهی اوضاع اقتصاد کشور در تاریخ 9 خرداد 1392 به مردم داده شد و به تبع آن مردم توقع حداقل تغییر در اوضاع اقتصادی کشور را می‌کشیدند، اما ناگهان طرح تحول اقتصادی 100 روزه به گزارش اقتصادی 100 روزه آن هم با جهت‌گیری نقد دولت قبل، تغییر ماهیت داد.

وقتی یک کاندیدای ریاست جمهوری قول می دهد پرونده هسته‌ای را در کمتر از یک سال پس از آغاز دوران ریاست جمهوری حل و فصل کند، و سپس با گذشت نزدیک به 300 روز از عمر دولت تنها یک توافق نامه ضعیف به نام ژنو بر روی دست کشور مانده، راهی جز تعویض ذهنیت مردم از اقتصاد به سمت فرهنگ نمی‌ماند.

استفاده ابزاری 'سیاست' از 'فرهنگ'

بازتولید دو قطبی 'آزادیخواهان - متحجران' هدفی جز نجات دولت از وظیفه پاسخگویی در قبال وعده‌های محقق نشده را دنبال نمی‌کند. این بازی در فضای احساسی در خیلی از نقاط جهان آزمایش شده و دولت حامیان خود را روشنفکر و مخالفان خود را بدور از منطق و دارای فضای احساسی تعریف کرده است. این نوع استفاده از فرهنگ طی هفته های گذشته به قدری محسوس شده که از نظر شخص رئیس جمهور احتمالا مهمترین عضو کابینه در حال حاضر علی جنتی باشد.

حاشیه سازی های علی جنتی که از ماه های ابتدای دولت – با حضور در کنسرت خواننده زن – آغاز شد، در هفته های اخیر با جوسازی و شکایت علیه مستند "من روحانی هستم" وارد فاز های جدیدتر شد. تمام این اقدامات رئیس جمهور و اعضای کابینه، متمرکز بر اوضاع فرهنگ شده است، و خواست دولت برای فراموشی اوضاع اقتصادی کشور را روشن‌تر می‌کند.

اظهارت عجیب روحانی در حیطه "دین و بیکاری"

اظهارات عجیب روحانی درباره "دین و بیکاری" و تطبیق بی ربط ان با آخرت، تقریبا طی یکی دو روز گذشته بارها گفته شده، ولی نکته مهم این است که چرا صحبت های ائمه جمعه و یا دستگیری چند جوان هنجارشکن (گروه هپی) این قدر برای دولت روحانی و شخص او مهم شده است؟

دولت توقعات اقتصادی را برآورده نکرده است و واقعیت این است که با این جنجال‌ها فقط می‌تواند مشکلات پررنگ اقتصادی را برای مدتی از اذهان دور کرد.