در بُعدی گُسترده تر، به کارگیری ترفند مزبور را در سوریه می توان مُشاهده کرد؛ جایی که رژیم ولایت فقیه استخدام و ارسال مُزدور برای جلوگیری از سرنگونی تنها مُتحد منطقه ای اش را با دفاع از "حرم زینب" آرایش می دهد.

بالا بُردن تابلوی جهاد مُقدس از سوی آیت الله ناصر مکارم شیرازی، با اعلام نااُمیدی رهبر جمهوری اسلامی از دخالت نظامی آمریکا در عراق همزمان شده است؛ امری که به دُشواری می توان آن را تصادُفی به حساب آورد.

حاکمان ایران اُمیدوار بودند داعش بتواند ایالات مُتحده را وارد یک جنگ نیابتی علیه مُخالفان آقای مالکی بکند و آنان را از شر طیفها و گروه های مُزاحم در عراق رها سازد. روز یکشنبه آقای علی خامنه ای پس از آشکار شدن رویکرد مشروط و مُحتاطانه واشنگتُن به بُحران عراق، با بیان اینکه "قویا با هر گونه دخالت آمریکا مُخالفیم"، تعبیر نشدن این خواب را به اطلاع همگان رساند.

بنابراین تنها راه عملی که برای "نظام" به منظور بر سرکار نگه داشتن دست نشاندگانش و حفظ نُفوذ خود به جا می ماند، سربازگیری از میان طیفهای مُتعصب مذهبی و تشکیل و پُشتیبانی از اوباش شبه نظامی است. وجود این سیاهی لشکر، حتی در صورت نامُمکن شدن حفظ آقای مالکی، می تواند به مثابه ابزاری در خدمت چانه زنی و سهم گرفتن در یک سازش فاسد بر سر حُکومت آینده عراق قرار گیرد.

از این زاویه نیز آیت الله حُکومتی که لقب "سُلطان شکر" را با خود یدک می کشد، به موقع روی گاری "جهاد" پریده است. چه، آیت الله علی سیستانی، یک مُلای صاحب نُفوذ در عراق که هفته گذشته فتوای "جهاد" داده بود، زیر فشار اعتراضها به وی به خاطر تحریک به جنگ فرقه ای، از ارابه جنگی پیاده شده و از "احتمال سوواستفاده" از فتوایش ابراز نگرانی کرده است. آیت الله مکارم تحت تاثیر این تحول به عُنوان "مرجع" یدکی روی صحنه آورده شده تا به دستگاه آتش افروزی سوخت انسانی برساند.