به دنبال این حضور ناگهانی، تفاسیر متعددی در این خصوص ارائه شده که بسیاری از آنها تا حد زیادی غیرقابل قبول است. بسیاری از این تفسیرها، حضور فریدون را به معنای تضعیف تیم مذاکره کننده ارزیابی کرده اند.

در این میان، روزنامه جمهوری اسلامی از رسانه های نزدیک به دولت، مدعی شد برادر روحانی، حامل راهکارهای رییس جمهور برای رفع موانع احتمالی مذاکرات است.

این روزنامه نوشت: دستيار ويژه رئيس‌جمهور حامل راهكارهائي است كه آقاي روحاني براي برطرف شدن موانع موجود بر سر راه مذاكرات و رسيدن به توافق نهائي و جامع در نظر گرفته است. سفر وزراي خارجه كشورهاي غربي عضو گروه 1+5 به وين نيز با همين هدف صورت گرفته كه مذاكرات را در سطح سياسي و فراتر از كارشناسي هسته‌اي به نتيجه برسانند.

در این تحلیل، حضور فریدون در کنار حضور وزرای خارجه کشورهای غربی قرار گرفته است این در حالی است که حضور وزرای مذکور –نه تنها وزرای کشورهای غربی بلکه هر 6 وزیر کشورهای 5+1 – پیش از این نیز مسبوق به سابقه بوده و اتفاق جدیدی رخ نداده است که نیازی به حضور یک فرد جدید از طرف روحانی باشد.

از طرفی، به لحاظ سیاسی، به وضوح، ظریف به عنوان وزیر خارجه کشورمان هم سطح وزرای خارجه کشورهای غربی است. در این صورت آیا حضور نماینده ویژه ای از سوی روحانی، در شرایطی که کشورهای غربی با همان وزرای خود در وین حاضر شده اند، آیا تضعیف جایگاه ظریف به شمار نمی رود؟

از سوی دیگر، توضیحات یک عضو هیات مذاکره کننده هسته‌ای درباره حضور حسین فریدون در مذاکرات وین نیز نه تنها کمکی به رفع ابهامات نکرده بلکه بر این ابهامات افزوده است.

این عضو هیات مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان در باره حضور حسین فریدون در مذاکرات وین گفته است: «باتوجه به تراکم دیدارها و فشردگی جلسات سیاسی و فنی هیات ایرانی با اعضای مختلف گروه 5+1 و بالطبع عدم امکان عزیمت و حضور آقای ظریف به تهران جهت ارایه گزارش به رییس جمهوری محترم، بنا به درخواست وی آقای فریدون جهت حضور در این دور ازمذاکرات به وین سفرکرد تا گزارشی تفصیلی از آنچه که در دور اخیر مذاکرات روی داده، به اطلاع آقای دکتر روحانی برساند.»

فارغ از تناقضی که میان گفته های این عضو هیات مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان با تفسیر منبع رسانه ای نزدیک به روحانی وجود دارد، سوالی که در مورد اظهارات اخیر نیز می توان تکرار کرد این است که آیا حضور فریدون جایگاه ظریف در مذاکرات را تهدید نمی کند. آیا نگاه طرف های مذاکره به جایگاه ظریف بعد از حضور برادر روحانی در کنار او، بدون تغییر باقی می ماند؟ و در نهایت اینکه مگر اعتماد روحانی به ظریف از میان رفته است که برای گزارش مذاکرات به رییس جمهور نیازی به حضور فردی دیگر احساس شده است؟