در پایان دوره شش ماه توافُق هسته ای ژنو، آژانس بین المللی انرژی اتُمی اجرای تعهُداتی که رژیم مُلاها به طرفهای خارجی خود سپرده را تایید کرده است. توافُق مزبور به گونه مُشخص بر جلوگیری از دسترسی حاکمان بُنیادگرای ایران به بُمب اتُمی و برچیدن ظرفیتهای چنین تلاشی در کوتاه مُدت مُتمرکز شده بود.

جمهوری اسلامی پیش از وارد شدن به پروسه توافُق ژنو، دارای بیش از 200 کیلوگرم اورانیوم با درجه غنی سازی شده 20درصدی بود. به گفته کارشناسان، سطح اورانیوم با این میزان غلظت می تواند در مُدت کوتاهی افزایش داده شود و برای مصارف تسلیحاتی آماده گردد. اکنون نهاد وابسته به سازمان ملل می گوید که رژیم مُلاها نیمی از ذخایر اورانیوم خود را نابود و بقیه را به مواد بی ضرر اسقاط کرده است.

آژانس همچنین بر برآورده شدن شرطهای دیگر طرف حسابهای جمهوری اسلامی مانند مُنجمد کردن همه فعالیتهای فنی و تاسیساتی هسته ای، توقُف غنی سازی بیشتر از 5 درصد و سرانجام زیر کُنترُل، بازرسی و نظارت بین المللی گذاردن پروژه اتُمی خود صحه گذاشته است.

به این ترتیب آنچه که در توافُق ژنو از آن به عُنوان "گام اول" نام برده می شود و برای آقای خامنه ای و همدستان نیمه ی "جام زهر" شمُرده می شود، به زمین گذاشته شده و یا سر کشیده شده است. این امر به مُوازات رجزخوانیهای روزانه رهبر جمهوری اسلامی و اعضای "دلواپس" باند حاکم صورت گرفته است.

بی گمان واعظان "حق مُسلم" و "مُدیریت جهانی" هرگز با یک چرخش صدوهشتاد درجه ای به منبر "نرمش قهرمانانه" نمی رفتند، هرگاه بین دو سنگ آسیاب تحریمهای فلج کننده بین المللی و وحشت از طُغیان جامعه مُشت و مال داده نمی شدند. هزینه و خسارت کلان و بیهوده ای که رژیم ولایت فقیه برای رسیدن به این نُقطه پرداخته، یکسره از کیسه منافع ملی و جیب مردُم برداشت شده است. از این رو، نمی توان و نباید به آن اجازه داد ماجراجویی نابخردانه دیگری را با نتیجه از پیش آشکار فضاحت بار به کشور تحمیل کند.

کرشمه های نابجای حُکومت در مُذاکرات اخیر وین و ژست و اطوار کش دادن بازی در زمینی که قبلا واگذار کرده، نمای دیگری از سبُکسری زیانبار آن است که تنها نتیجه ای که در بر دارد، افزایش توجیه ناپذیر و غیرعقلانی هزینه عقب نشینی است.