مردی میانسال دو هفته پیش به پلیس استان کرمانشاه مراجعه و از ناپدید شدن پسرش شکایت کرد. او به ماموران گفت: «دیروز عصر پسرم به نام جعفر برای دیدن دوستانش خانه را ترک کرد، اما دیگر بازنگشت. هر چه با تلفن همراهش تماس می گیرم، خاموش است. تا نیمه شب هم منتظر او ماندیم، اما خبری از پسرم نشد. او اگر می خواست شب به خانه نیاید حتما به ما خبر می داد. مطئمن هستم حادثه ای برای پسرم رخ داده است.»

تحقیقات برای یافتن پسر مفقود شده با طرح این شکایت آغاز شد. هنوز چند ساعتی از اعلام ناپدید شدن جعفر نگذشته بود که مردی به اداره آگاهی رفت و از قتلی هولناک خبر داد. او که خودش را عامل این جنایت معرفی می کرد، به پلیس گفت: «مدتی قبل متوجه رفتارهای مشکوک خواهرم شدم. چند بار از او در این باره سوال کردم، اما جواب قانع کننده ای نداد. من که خیلی نگران خواهرم شده بودم، او را زیر نظر گرفتم و متوجه شدم پسری به نام جعفر برایش مزاحمت ایجاد می کند. زمانی که از این موضوع باخبر شدم، تصمیم گرفتم خودم مساله را حل کنم.»

پسر جوان ادامه داد: «روز حادثه سراغ جعفر رفتم و او را به بهانه ای به بیرون از شهر کشاندم. به او گفتم چرا برای خواهرم ایجاد مزاحمت می کنی؟ سر همین موضوع با هم دعوایمان شد و او را با چاقو و سلاحی که همراه داشتم، به قتل رساندم. جنازه را همانجا رها کردم و به خانه برگشتم، اما عذاب وجدان لحظه ای مرا رها نکرد. هر کاری می کردم نمی توانستم آن جوان را فراموش کنم و از ارتکاب قتل بشدت ناراحت و پشیمان بودم. بالاخره تصمیم گرفتم برای رهایی از عذاب وجدان خودم را به پلیس معرفی کنم.»