سخن پراکنی حسن روحانی در روز دوشنبه 20 مرداد در میان روسای نمایندگیهای رژیم در خارج از کشور، با به کار گیری ادبیات سخیف در رابطه با باندهای مخالف، نشان دهنده کشمکش باندهای درون قدرت و ناتوانی ولی فقیه در هدایت سکان کشتی ورشکسته قدرت است.

خامنه ای هرگاه عرصه را بر خود تنگ می بیند از واژه های «به دَرَک»، «مثل سگ دروغ می گویند» و....استفاده می کند.

روحانی مخالفان خود را «بزدل سیاسی، لرزان، هراسان، ترسو» خطاب کرده و آنها را به «جهنم» حواله می دهد.

هنوز ادبیات لمپنی احمدی نژاد مورد تمسخر همگان است که می گفت:«آن ممه را لولو برد»، «گردن کلفت تر از تو هم نتوانست غلطی بکند»، «آب را جایی که می سوزد بریز»، «قطعنامه دانتان پاره شود» و.....احمدی نژاد می خواست چهره ای خشن و قدرتمند از رژیم به دنیا معرفی کند.

حسن روحانی می خواهد چهره رژیم را تعامل گرا نشان دهد. وی می گوید:«بخش دیپلماسی ما باید چهره جمهوری اسلامی ایران که در سالیان گذشته به ناروا و غلط، مشوش جلوه دادند، این چهره را برگردانند و چهره واقعی را به دنیا معرفی کنند.»

بدون شک صحبتهای روحانی جدال باندها را وارد دور جدیدی می کند. روح الله حسینیان اظهارات حسن روحانی را «دیکتاتور مآبانه» و بدتر از شاه تصویر کرد. از کیهان شریعتی ارگان ولایت فقیه تا مجلس نشینان در مقابل حرفهای روحانی واکنش نشان داده اند.

قطار بی دنده و ترمز احمدی نژاد تبدیل به «لوکوموتیوهای پیشران» حسن روحانی شد. او توافق ژنو را دستاورد دولت خود و پشتوانه حمله به باندهای مقابل نموده است.

با فاصله دو روز از صحبتهای تند حسن روحانی و واکنشهای تند مجلس نشینان، خامنه ای روز چهارشنبه 23 مرداد، وارد گود شد. ولی فقیه در حین داشتن موضعی دو گانه، توافق ژنو را ناموفق ارزیابی کرد. وی صحبتهای دو روز گذشته حسن روحانی را به طور دو پهلو زیر سوال برده و موفقیتهای ادعایی روحانی را منفی جلوه داد. خامنه ای مذاکره با آمریکا را بدون سود دانسته و گفت:«کدام عاقلی است که دنبال کار بی منفعت برود». بدین ترتیب خامنه ای در راس دلواپسان در صف هدایت شدگان به جهنم مورد نظر روحانی قرار می گیرد. بر همین منظر گفتار تند روحانی ضمن آزردگی خاظر طرف مقابل، بدون کارکردهای اجرایی در جا خواهد زد.