عمده کارشناسان مسایل سیاسی در غرب، به قدرت رسیدن او را چالشی برای آمریکا و شخص «اوباما» می‌دانستند. مودی به دلیل اتهامهایی در ارتباط با تظاهرات گجرات در سال 2002 میلادی نخستین کسی بود که براساس قانون آزادی بین المللی مذهب، از سفر به آمریکا محروم شد. در آن ماجرای خونین بیش از هزار تن کشته شدند که حدود 800 نفر آنان، از مسلمانان هند بودند. از سوی دیگر و تقریباً همزمان با پیروزی مودی، روابط واشنگتن و دهلی نو، پس از برخورد آمریکا با یک دیپلمات هندی به اتهام جعل روادید و مقابله به مثل هندی‌ها، دچار تنش شدیدی شده بود. این همه سبب شد که عموم ناظران مسایل دوکشور آینده روابط آنها را در دوره زمامداری نخست وزیر جدید، تیره و تار پیش بینی کنند.

با همین تصور بسیاری مدعی بودند، مودی در صدد اصلاح دیپلماسی هند از یک سو و سر و سامان دادن به اقتصاد این کشور در مسیرهای جدید از سوی دیگر است. در تحلیلهای غربی می‌خواندیم که او بشدت درصدد گسترش مناسبات دهلی با ژاپن و چین خواهد بود و 
در بست الگوی چینی را برای پیشرفت و رونق و سرمایه گذاری در کشور قبول دارد اما عجب آن بود که او و حزبش اگر چه به گرایشهای افراطی مذهبی هندو متهمند، اما در نواحی مسلمان نشین هم رأی بالایی کسب کردند.

حالا چند ماهی گذشته است. مشکل سفر مودی به آمریکا حل شده و او هیچ کوششی برای دور کردن هند از آمریکا نکرد. برعکس نشانه‌هایی دیده می‌شود که او درصدد گسترش استراتژیک این مناسبات است. البته باید پذیرفت که بعید نیست، برخی از این رفتارها به سبب فشار همین متحدان سیاسی باشد و گرنه مودی ترجیح می‌دهد با سرعتی کمتر و بتدریج این دیپلماسی تازه را رو کند. یکی از این حامیان تندرو جریان راستگرای هندو،موسوم به RSS است یعنی همان جریانی که مسؤول کشتار مسلمانان در گجرات بود، جالب آنکه هفته پیش در حالی که تمام جهان از آمریکا تا استرالیا در حمایت از غزه به خیابانها ریخته‌بودند، RSS تظاهراتی مفصل در حمایت از اسراییل به راه انداخته و تمام جهان را با این رفتار خود متحیر کرد.