"محمدحسین رستم‌ خانی" در گفت‌وگو با ایسنا منطقه زنجان، با بیان این مطلب، اظهارکرد: معمولاً شهرنشینی و صنعتی شدن را مترادف متمدن شدن و توسعه می‌دانند؛ چراکه در مقایسه با جامعه ماقبل صنعتی وضعیت جامعه فعلی بشری از منظر دستاوردهای عظیم آن قابل قیاس با گذشته ماقبل شهرنشینی و صنعتی شدن نیست.

وی افزود: در این راستا مدیریت و سامان‌دهی جامعه نوین و توسعه فزاینده آن چنان پیچیدگی‌هایی ایجاد کرده که در اغلب موارد به درماندگی‌هایی ختم شده‌اند که امروزه با واژه بحران شناخته می‌شوند و این در حالی است که افزایش میزان جرایم در سال‌های اخیر تصادفی نیست و ریشه در گسترش شتابان حاشیه‌ نشینی دارد و به همین خاطر کلان شهرهای کشور با جاذبه‌های اقتصادی فرهنگی در معرض خطر هستند؛ چراکه فرآیند افزایش جمعیت مهاجران مناطق، سرعتی بی‌سابقه داشته است.

این کارشناس ادامه داد: متاسفانه در ایران حاشیه شهرها شکل یک اجتماع را به خود گرفته‌اند و به علت وضعیت جامعه حاکم بر این نواحی، شکل نابسامانی را تشکیل داده‌اند؛ به‌گونه‌ای که مطالعات اخیر نشان می‌دهد بخش بزرگی از ساکنان شهرهای ایران غالباً خود از مهاجران قدیمی هستند و بنا به خاستگاه روستایی اینان را می‌توان رگه هایی از روابط اجتماعی در شهرها توصیف نمود که هنوز شرایط جامعه موجود را کسب نکرده‌اند.

رستم‌خانی گفت: بسیاری از متفکران اجتماعی معتقدند بهترین مکان برای تفریح و گذران اوقات فراغت در کلان‌شهرهای ایران حاشیه شهرها است و به واسطه وجود مناطقی سرسبز و خوش آب و هوا همواره گذراندن تعطیلات در چنین شرایطی واجد جذابیت برای متن نشینان بوده است؛ چرا که دوری از ترافیک و شلوغی کلان شهر و آرامش مناطق حاشیه‌ای، همواره علاقه متن‌نشینان به تامل در این مناطق را برانگیخته است.

وی تصریح کرد: اما متاسفانه این مناطق در نظر دست‌اندرکاران حوزه مدیریت شهری تنها کارکرد استراحتگاه را یافته و به هیچ وجه وضعیت نابهنجار اقتصادی و فرهنگی این استراحتگاه‌ها باعث به فکر افتادن مسوولان ذی‌ربط در قبال اصلاح این نابسامانی نگردیده است.