به گزارش صراط نیوز، سیدمحمد خاتمی که به عیادت رهبر معظم انقلاب نرفت، اخیرا گفته است که برای حضرت آیت الله خامنه ای نامه نوشته ام.

خاتمی صبح پنجشنبه در دیدار جمعی از فعالین سیاسی- اجتماعی استان یزد در اردکان گفت: "امیدوارم به حق محمد و آل محمد هر چه زودتر سلامتی و تندرستی قرین وجود رهبری شود. نامه ای از سوی مجمع روحانیون مبارز و با امضای اینجانب برای رهبری ارسال شده که در آن از موفقیت عمل جراحی ایشان اظهار خوشحالی و آرزوی تندرستی هر چه زودتر برای ایشان شده است."

این تنها واکنش خاتمی و البته تعدادی از همفکران او به بستری شدن رهبر انقلاب در بیمارستان بوده است. واکنشی که به نظر می‌رسد برای توجیه انفعال او در این خصوص صورت گرفته باشد.

روش خاتمی برای واکنش های کم هزینه و البته همسو با سیاست " نه سیخ بسوزد نه کباب" چند سالی است که توسط او مورد استفاده قرار گرفته است. او در انتخابات مجلس نهم در حوزه ای به دور از چشم رسانه ها، در اطراف تهران رای خود را به صندوق انداخت تا هم در نظام بهانه ای برای ادامه حیات سیاسی داشته باشد و هم هزینه های حضورش در انتخابات در میان طیف تحریمی ها را کاهش دهد.

خاتمی که اکنون به راحتی صحبت از نامه نگاری با رهبر انقلاب کرده، 5 سال قبل هنگامی که مقام معظم رهبری به صراحت، تاکید کرده بودند "زورآزمایی خیابانی پس از انتخابات کار درستی نیست، من از همه می‌خواهم به این روش پایان دهند و اگر پایان ندهند، مسئولیت پیامدها، به عهده آنهاست ... تصور نادرستی است که فکر کنند با فشارهای خیابانی، مسئولان را وادار کنند که زیر بار بروند. تن دادن به مطالبات غیرقانونی آغاز دیکتاتوری است... اگر کسانی بخواهند ادامه دهند، آن وقت خواهم آمد و با مردم صریحتر از این صحبت خواهم کرد" کاملا سکوت کرده بود.

آیا خاتمی در هنگامی که رهبر انقلاب این بیانات را بر زبان راندند و از سوی دیگر، سکوت خاتمی و همفکرانش انگیزه کافی به آشوبگران و فتنه گران داده بود، نیازی باه نگارش یک نامه و مبرا کردن خود نمی دید؟

آیا زمانی که رهبر انقلاب درباره فتنه گران تاکید کردند "در جلسات خصوصی می گویند تقلبی رخ نداده بود"؛ خاتمی نیازی به واکنش و نامه نگاری احساس نمی کرد؟