شاهین دادخواه، که برای چندمین بار متوالی از مسیر نامعلوم کانال ارتباطی خود را از زندان به تحریریه العربیه گشوده است، در یادداشت خود می‌نویسد: «ظاهراً آقای روحانی می‌خواهد کار را با آرامش و میانه‌روی و با حداقل هزینه پیش ببرد. اما طرف مقابل علایمی می‌فرستد مبنی بر اینکه این شیوه را نمی‌پذیرد(!) این نقطه همان جایی است که آقای روحانی باید یکی مرد جنگی را به هزار همراه محتاط ترجیح دهد تا بتواند راهی بگشاید. حریف وزن و اهمیت این مردان جنگی را به درستی تشخیص داده است اما برخی نزدیکان روحانی هنوز در این مورد تردید دارند و حتی گاهی از سر غفلت در زمین حریف بازی کرده این مردان جنگی را از آقای روحانی دور می‌کنند. آن هم به این بهانه که برای آقای روحانی هزینه درست می‌کنند. آنها این اصل بنیادین اقتصاد را فراموش کرده‌اند که هزینه بیشتر یعنی سود بیشتر»(!)

افراطیون بدسابقه، در حالی سعی دارند مسیرهای مضحک و در عین حال خطرناک خود را به رئیس جمهور قانونی کشور تحمیل کنند و او را به «جنگ» و تقابل با گروه‌های مختلف مردم اعم از منتقدین و حتی مخالفین سوق دهند که پیش از این با به کار بستن همین روش‌ها کشور را در معرض بلوا و آشوب قرار داده و البته از سوی مردم نیز پاسخ محکم و رسواکننده‌ای دریافت کرده‌اند.

پیش از این هم در کشاکش ارائه پیشنهادات جنگی به رئیس دولت یازدهم، سعید حجاریان که سهم قابل توجهی در به افراط کشیده شدن دولت خاتمی داشت، گفته بود: «اگر نمایندگان برخلاف خواسته مردم حرف بزنند و عمل کنند و بعد آن وقت ببینند آیا مردم حوزه‌های انتخابیه‌شان آنها را به شهرشان راه می‌دهند؟ اگر این کار را بکنند مردم آنها را حتی به شهرهایشان راه نمی‌دهند. من معتقدم حتی اگر قرار باشد قانون اساسی عوض شود، باید شرایطی فراهم شود تا مانند بسیاری از کشورها، دولت بتواند مجلس را منحل کرده و انتخابات زودهنگام برگزار کند تا مردم مجدداً رأی دهند و سیستمی هماهنگ پدید آورند(!)»

مشخص نیست افرادی همچون شاهین دادخواه و سعید حجاریان که از بزرگ سرمایه‌گذاران مالباخته در عرصه سیاست سال‌های اخیر محسوب می‌شوند با تمرکز بر کدام داشته تئوریک چنین پیشنهادات انحرافی همچون طرح «به توپ بستن مجلس» و «جنگ با ملت» را به دولت یازدهم ارائه می‌دهند.