در ایران و آمریکا بسیاری به این سمت تلاش می کنند، و این موجب خرسندی روسیه نیست، چرا که این آشتی به منزله خط بطلان کشیدن بر قرارداد مربوط به صادرات نفت و گاز ایران به روسیه است که ارزش آن 20 میلیارد دلار تخمین زده شده است.

بدترین حالت آن است که ایران به رقیب جدی روسیه در بازار گاز اروپا تبدیل شود، در این صورت منافع روسیه در سوریه نیز متضرر شده و جبهه جدیدی در جنوب گشوده خواهد شد.

مقامات مسکو و تهران فعلا در حال سنجیدن یکدیگر بوده و قدم راسخی به سوی یکدیگر برنداشته اند. سال های بسیاری، زمانی که ایران مورد تحریم غرب قرار داشت، روسیه از روابط با تهران حمایت می کرد. مهندسین روسی نیروگاه اتمی بوشهر را تکمیل کردند، ایران فناوری ها و تسلیحات روسی خریداری می کرد، ولی نزدیکی واقعی که طرف ایرانی به دنبال آن بود، رخ نداده بود.

روسیه تحت فشار آمریکا و اسرائیل از رژیم تحریم ها علیه ایران حمایت کرده و از ارسال سامانه های دفاعی مدرن که ایران پیش از این خریداری کرده بود، خودداری نمود و با وجود تمایل تهران، ولادیمیر پوتین از سفر رسمی به ایران خودداری کرد. مقامات مسکو فکر می کردند که عجله ای در مورد ایران وجود ندارد. اسرائیل مانع از نزدیک شدن احتمالی دو کشور ایران و آمریکا است، بنابر این خیالشان از این بابت راحت بود.

درخواست ایران برای عضویت در سازمان شانگهای، برای مدت زمان نامشخصی به تعویق افتاد که در واقع بخشی از خط مشی سیاسی پوتین بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بود. ولی اکنون دیگر این دوران به پایان رسیده است.

دولتی با تمایلات شدیدا ضدروسی در اوکراین قدرت را بدست گرفت، بعد از آن تحریم های غرب علیه روسیه آغاز شدند و اکنون هم آمریکا شروع به بمباران عراق و سوریه نموده است. آمریکا صبر نکرد تا روسیه به قدرتی تبدیل شود که قادر به مقابله با آن نباشد. اکنون آنها درتلاشند تا روسیه را به زانو درآورند. در واقع روسیه برای آمریکا به مراتب خطرناک تر از ایران است.