- روز جهانی کارگر در ایرانِ مصیبت زده؛ از معدن تا بندر، محل قتل کارگر
- خطاب به پرزیدنت ترامپ؛ پیامتان به مردم ایران ۶سال پیش یادتان هست؟!
- ترامپ در موضوع ایران به کدام مقامات دولت خود گوش می‌دهد؟
- شاخه زیتون ترامپ در سایه تهدید نظامی؛ این‌همه تهدید برای چیست؟!
- تحلیل؛ گفتگو با آمریکا: چرا عراقچی این هفته سراسیمه به مسکو می‌رود؟
- منبع داخلی: چرا ترامپ نمی‌تواند خواسته‌های جمهوری اسلامی را بپذیرد؟
- چرا "عزیزم" اد شیرن مهم است؟ بازخوانی یک واژه در بستر جهانی+فیلم
- از رقص نوروز تا تجمع قوم‌گرایانه؛ ریشه تنش‌های ارومیه کجاست؟
- ایران ۱۴۰۴؛ منبع داخلی: تولد بحرانی از بحرانی دیگر؛ هشدار پزشکیان
- جوان نخبه ایرانی را با اعتراف اجباری به اتهام جاسوسی اعدام کردند+فیلم
- زاهدان؛ ششمین اعدام یک زندانی سیاسی و عقیدتی بلوچ در دو هفته اخیر
- خشم و انزجار از اعدام جنایتکارانه کولبر محروم پدر سه فرزند
- انتقال زندانیان سیاسی محکوم به اعدام از اوین به قتلگاه قزل‌حصار
- آتش‌بس ترامپ با حوثی‌ها در هاله‌ای از ابهام است؛ شاید فقط تا یکشنبه
- سایه ترس و وحشت از جنگ در بیت سلامی؛ روزنامه: ترامپ شوخی ندارد!
- با ادامه تحریم‌ها و اظهارات تهدیدآمیز مقامات آمریکا مذاکرات به کدام سو می‌رود؟
- اتم خامنه‌ای؛ تهدید بیسابقه ترامپ همزمان با استقرار بمب‌افکن بی-۵۲
- قتل فجیج مجری زن شبکه شیطانی متعلق به سپاه پاسداران در منزلش
- جنگ هند و پاکستان؛ مسیر پروازهای جهانی طولانی‌تر شد
- بیل گیتس: هوش مصنوعی کلید پیشرفت در حوزه سلامت و آموزش است
- رمزگشایی از معمای ۲۰۰ ساله جبر؛ دانشمندان معادلات را حل کردند
- فیلم؛ خواننده اپرا که مجذوب موسیقی محلی ایران بود: ویدئو را ببینید
- نسخه بدون سانسور فیلمی که کارگردانان آن به اشاعه فساد متهم شدند
- سرود "ای ایران ای مرز پر گهر" ۸۰ ساله شد؛ ویدئو با صدای بنان
- نوبل ادبیات؛ نثر شاعرانه‌اش که شکنندگی زندگی انسان را آشکار می‌کند
- کاریکاتور اسرائیلی؛ حزب‌الله در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده است
- کاریکاتور؛ هر موقع این عصا را دست آقا دیدید یعنی بدجوری ترسیده
- کاریکاتور فعال ضد اسرائیلی: گنبد آهنین عربی برای حمایت از اسرائیل
- کاریکاتور انتخاباتی؛ در جمهوری اسلامی جایی برای انتخاب نیست
ایران‌پرس‌نیوز به هیچ گروه سیاسی وابسته نیست و از هیچ کجا حمایت مالی دریافت نمی‌کند.
آدينه، 25 مهر ماه 1393 = 17-10 2014
روسیه و جمهوری اسلامی در پی تمدید بحران اتمی
منصور امان
مذاکرات هسته ای وین به خودی خود اهمیت چندانی ندارد، همانگونه که بعد از توافُق شش ماهه ژنو، هیچ تحوُل چشمگیری به سود حل و فصل بُحران ماجراجویی هسته ای مُلاها روی نداده است. آنچه که با این حال مُلاقاتها در پایتخت اُتریش را توجُه پذیر می سازد، ارایه چشم انداز از امکان دستیابی به توافُق نهایی در مُهلت باقی مانده است.
با نگاه به تلاش پایوران حُکومت برای مطرح ساختن جایگُزینی برای توافُق فراگیر بر مبنای "هر توافُقی بهتر از توافُق نکردن است"، می توان نتیجه گرفت که "نظام" هنوز آمادگی نوشیدن یا نوشاندن "جام زهر" به تمامی و به طور جامع را ندارد. این به معنای کوشش برای گرفتن یک فُرجه زمانی دیگر در قالب تمدید مُذاکرات است که به آن اجازه می دهد همچنان از برخی مزایای مالی و ارتباطی توافُق ژنو سود ببرد و همزمان نگران اعمال "تحریمهای جدید" با جنس سخت تر نباشد.
همانگونه که پیداست، سیاست مزبور به گونه کوته بینانه بر کسب یا حفظ امتیازاتی مُتمرکز است که نه در دراز مُدت، بلکه تا انتهای مُهلت بعدی اعتبار خود را از دست می دهند. برای حُکومتی که زیر گُسترده ترین تحریمهای بین المللی بسر می برد و در گرداب بُحران اقتصادی ناشی از آن فرو رفته، تدبیر "از این سُتون به آن سُتون فرج است"، شلیک به زانوی خود محسوب می شود.
یک اُمیدواری جمهوری اسلامی پیدایش شکافهای امنیتی در منطقه همچون جریان داعش است که در آنها راهی برای خُروج از توافُق فراگیر و نهایی می بیند. طرفهای خارجی "نظام" پیشتر روشن ساخته اند که علاقه ای به پیوند این فاکتور با بُحران هسته ای مُلاها ندارند. تهدید بُمب اتُمی در دست حاکمان بُنیادگرای ایران می تواند به اندازه ظُهور گانگسترهای بُنیادگرا یک کابوس هولناک باشد.
مُشوق علنی جمهوری اسلامی در تمدید اقامت خود در کانون توفانی بُحران، روسیه است؛ کشوری که تاکنون از تداوم 12 ساله تنش خارجی بین جمهوری اسلامی و غرب به خوبی بهره مند شده و بیشتر کیسه های گُشادی که برای آن دوخته را توانسته پُر کند. آقای لاوروف، وزیر خارجه روسیه زمان کوتاهی پیش از آغاز مُذاکرات وین شانه بالا انداخت که نمی تواند دستیابی به تفاهُم تا 24 نوامبر را تضمین کند و سپس تاکید کرد: "تاریخ مزبور مُقدس نیست."
با وجود ابراز بدبینی پایور روس، یک نُقطه واقعی توافُق بین جمهوری اسلامی و طرفهای خارجی وجود دارد؛ هر دو طرف می دانند که موضوع روی میز چیست و در این زمینه اختلافی وجود ندارد؛ امری که فرار از تصمیم گیری را دُشوار و پُرهزینه می کند.
