بر این محور، دو نُکته اصلی سُخنان رییس جمهور فرانسه قرار گرفته است. نخُست او تاکید کرد که بدون ارسال پیام روشنی از جانب مُلاها مبنی بر کنار گذاشتن برنامه نظامی هسته ای خود، هیچ توافُقی صورت نخواهد گرفت.

سپس آقای اولاند امکان مُعامله اتُمی با مُلاها بر سر بُحران منطقه ای در عراق و سوریه را رد کرد و توضیح داد: "من پای توافُقی با ایران به بهای صُلح در سوریه و عراق نخواهم رفت. این یک داد و ستد احمقانه است."

او اگر چه از اقدامات جمهوری اسلامی در جنگ علیه دولت اسلامی (داعش) استقبال کرد، همزمان اما هر گونه مُشارکت و همکاری با مُلاها در این زمینه را رد کرد و گفت: "وقتی مُتحد شما شیطان باشد، خداوند به نُدرت به یاری تان می آید".

علت تاکید صریح آقای اولاند بر جُدایی دو موضوع بُحران هسته ای و جنگ علیه دولت اسلامی (داعش)، تلاش حاکمان ایران برای بهره برداری از تاخت و تاز بُنیادگرایان سُنی در جهت گرفتن فُرجه اتُمی از طرفهای خارجی شان و کسب مُوافقت آنها با نرمش در این پهنه مورد اختلاف است.

آقای خامنه ای و شُرکا برای تحریک اشتهای غرب و قانع کردن آن با خدمات مطلوبی که می توانند ارایه دهند، حتی یک سیرک تبلیغاتی نیز در عراق به راه انداخته و سرکردگان واحد تروریستی سپاه پاسداران را به عُنوان اخترکهای آن دوره می گردانند. چنین می نماید که حاکمان ایران در بُحران همریشان شان در دولت اسلامی (داعش)، آخرین روزنه گُریز از سرکشیدن جام زهر را می بینند و سازگار با این ارزیابی، همه ژتونهای خود را روی آن شرط بسته اند.

با این حال، سُخنان آقای اولاند تنها نشانه نااُمید کننده ای نیست که طراحان سیاست فاجعه بار جمهوری اسلامی با آن روبرو می شوند. پیش از این، در ابتدای ماه جاری، آمریکا با تحریم شش فرد حقیقی و سه شرکت به دلیل نقض تحریمهای بین المللی و نیز پایمالی حُقوق بشر، علامت روشنی از حرکت و تمرکُز رویدادها به سمت حل بُحران هسته ای ارسال کرده بود.

از سوی دیگر، در چشم اندازی که رهبران کُنگره و سنای آمریکا از آینده تحولات ترسیم می کنند، رد پای هرچند کم رنگی از مُعامله آتی به چشم نمی خورد. برعکس، آنها تابلوی تحریمهای شدیدتر در صورت دست نیافتن به توافُق هسته ای با مُلاها را به تماشا می گذارند.