امان‌الله قرایی‌مقدم،در ارتباط با افزایش فاصله طبقاتی در جامعه تصریح کرد:«بالا رفتن تورم،گرانی و بیکاری بویژه در نسل جوان و جمع‌شدن ثروت در دست عده‌ای خاص در کشور فاصله طبقاتی را زیاد کرده است که این مساله انواع آسیب‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی را در پی خواهد داشت.»
وی در مورد رابطه میان افزایش فاصله طبقاتی و آسیب‌های اقتصادی در جامعه توضیح داد:«زمانی که فاصله طبقاتی گسترش می‌یابد و قشر محروم زیر خط فقر زیاد می‌شوند کارایی آنها نیز کاهش پیدا می‌کند،بر‌ای نمونه وقتی کارگری نمی‌تواند،تغذیه مناسب برای خود و خانواده‌اش تامین کند و برای مثال شاید در ماه یکبار بتواند میوه یا مواد پروتئینی مصرف کند،قطعا از بازدهی‌اش کاسته می‌شود و علاوه بر آن از نظر روحی و روانی نیز دیگر تمایل به کار ندارد،زیرا با خود می‌گوید چرا من کار کنم تا عده‌ای دیگر از کار من بهره‌مند شوند و ثروتی به دست آورند.»

این جامعه‌شناس با بیان اینکه افزایش فاصله طبقاتی بحران‌‌‌هایی نیز در پی دارد،افزود: زمانی که عده‌ای با اتومبیل‌های میلیاردی در خیابان‌های شهر جولان می‌دهند و عده‌ای نان برای خوردن ندارند،برخی اقشار جامعه احساس می‌کنند که در حقشان ظلم شده است و این مساله بحران ایجاد می‌کند.»
قرایی‌مقدم اظهار داشت:«فقر و بیکاری سبب افزایش آسیب‌های اجتماعی می‌شود،وقتی اقشار محروم ببینند که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند،میزان جرم‌هایی همانند دزدی و اخاذی نیز بالا می‌رود.»
این استاد دانشگاه با اشاره به نقش تولید در کاهش فاصله طبقاتی گفت:«بدیهی است که کاهش تولید نقش مهمی در افزایش فاصله طبقاتی دارد، زمانی که ما حتی سنگ قبر، تسبیح و… را نیز از چین وارد کنیم با از بین رفتن تولید،بیکاری و در پی آن فقر و افزایش فاصله طبقاتی بوجود می‌آید.»

افزایش بیکاری طی سال های اخیر در ایران بسیار نگران کننده شده است و متاسفانه دولت ها نیز نتوانسته اند راهکار قابل قبولی برای مهار آن از خود نشان دهند!
وی افزود:«در سال‌های گذشته به جای آنکه کارخانه‌ها را رونق دهیم، آنها را تعطیل کردیم و به سمت واردات پیش رفتیم، زیرا که این کار برای عده‌ای خاص سود در بر دارد.

علاوه بر آن سالانه چندین میلیارد دلار کالای قاچاق وارد کشور می‌شود و روشن است که این مساله توسط عده‌ای خاص صورت می‌گیرد که می‌توانند در مرز‌ها و بنادر نفوذ داشته باشند.»

این جامعه‌شناس تاکید کرد:«ترکیه تنها از طریق تولید پارچه به اندازه نفت ما درآمد دارد،در این شرایط چرا باید کارخانه‌های پارچه بافی ما در کاشان و کرمان و.. تعطیل باشد؟!

اگر چرخه تولید رونق پیدا کند،شغل ایجاد می‌شود و بیکاری کاهش پیدا می‌کند و توزیع عادلانه ثروت ایجاد می‌شود که در ‌‌نهایت این مسائل به کاهش تفاوت طبقاتی و کاهش بحران‌های ناشی از آن می‌انجامد.»