اين در حالي است كه برخي از اخبار حاكي از اين مسئله است كه تفاهماتي بين ايران و غرب بر سر سانتريفيوژها صورت گرفته است و به اين ترتيب بحث تحريم‌ها مهم‌ترين عامل اختلافي است كه هم اكنون سد مانع توافق دو‌جانبه شده است و اين مسئله از سوي ديپلمات‌هاي ساير كشورها مورد تأكيد قرار گرفته است.

امريكا نمي‌تواند از تحريم‌ها به عنوان مهم‌ترين ابزار خود در عرصه سياست خارجي دست بكشد و از سوي ديگر ايران نيز مايل نيست تحريم‌ها را همانند يك شمشير بالاي سر خود حفظ كند.

مهم‌ترين سؤالي كه در اين بين باقي مي‌ماند اين است كه در ازاي نرمش طرف ايراني در مقابل غرب چه امتيازي از طرف مقابل دريافت شده است. انتظار افكار عمومي همه اين است كه دولت توانسته باشد تمامي تحريم‌هاي ظالمانه و غيرقانوني را كه عليه كشور اعمال شده، به طور يكپارچه بلافاصله پس از توافق نهايي لغو كند.

ايران انتظار دارد همه تحريم‌هاي اعمال شده عليه ايران (تحريم‌هاي كنگره، تحريم‌هاي شوراي اروپا، تحريم‌هاي شوراي امنيت و فرمان‌هاي اجرايي رئيس‌جمهور امريكا) لغو شود. همه اين تحريم‌ها بايد بلافاصله پس از حصول توافق نهايي، لغو شود و تحريم‌ها بايد لغو شوند نه تعليق به اين معنا كه بايد زيرساخت حقوقي آنها برچيده شود.

اينها هدف اصلي نظام جمهوري اسلامي ايران از مذاكره با غرب است و رهبر معظم انقلاب نيز بر آن تأكيد كردند. اما مشكل اصلي اينجا بود كه يك توافق دو‌مرحله‌اي عملاً به غرب اجازه مي‌داد تا ضمن كسب تمام امتيازات ممكن از طرف ايراني بحث تحريم‌ها را به عنوان يك امتياز اساسي در مذاكرات حفظ كند.