این نویسنده ادبی در گفت‌وگویی گفت: ظاهرا به مولفان کتاب‌های درسی ماموریت داده شده است تا از هر آنچه رنگ و بوی عشق و عاطفه انسانی دارد پرهیز کنند، بنابراین می‌بینیم که در قصه لیلی و مجنون که داستانی شورانگیز عشقی است تنها یک بحث برجسته شده است.

این نویسنده تصریح کرد: سال‌هاست کتاب‌های درسی با پرداختن به داستان‌های غیرعاطفی و عاشقانه ادبیاتی را در ذهن مخاطبان بنشانند که حاصلی جز ترویج خشونت و نهادینه کردن آن در ذهن کودکان ندارد.

این نویسنده با تاکید بر کار پژوهشی که بر روی عنصر خشونت در کتاب‌های درسی انجام داده است‌، گفت: در کتاب‌های درسی دوران دبستان و راهنمایی اغلب داستان‌هایی درج شده‌اند که در آنها عناصر بزن بزن و جنگ و کشتار چه در نظم و چه در نثر غلبه دارد. این تنها یک طرف قضیه است.

جزینی ادامه داد: ظاهرا ماموریت مولفان درسی این است که آثاری را در کتاب‌های درسی بگنجانند که خالی از عشق و عاطفه باشد. همین مساله باعث شده است تا در قصه‌ی مالامال از عشق و عاطفه لیلی و مجنون بحث به حج رفتن مجنون به شدت نمود پیدا کند در حالی که بخش‌های دیگر به شدت فدا شده‌اند.

جزینی یادآور شد: از آنجا که ادبیات کودک و نوجوان ما توسط نهادهای دولتی و وابسته به آنها اداره و تولید می‌شوند و این نگرش در آنها وجود دارد که باید از هر عنصری که رنگ و بوی روابط عاطفی و انسانی را می‌دهد پرهیز کرد‌، نمی‌توان در این زمینه نسبت به آینده این ادبیات امیدوار بود.

این نویسنده گفت: متاسفانه غلط آموزیی‌هایی در این زمینه وجود داشته و دارد که روابط انسانی را به شدت تقلیل داده‌ است در حالی که در کشورهای دیگر از طریق ادبیات بحث علاقه مندی انسان‌ها به یک دیگر به خانواده و به طبیعت به شدت دنبال می‌شود. حال آنکه این مقوله در کشور ما رو به نابودی است.