فعالان در تبعید: سید محمد ابراهیمی، فعال حقوق بشر در حوزه حقوق زنان و از اعضای عضو «کمیته مادران عزادار پارک لاله»، که بعد از پنج سال حبس، برای اولین بار از زندان اوین به مرخصی درمانی اعزام شده بود، برای محاکمه در خصوص اتهام ارتباط با احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل برای ایران، به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران احضار شد.

یک منبع نزدیک به خانواده محمد ابراهیمی به خبرنگار «کمپین صلح فعالان در تبعید» اطلاع داد که این عضو «کمیته مادران عزادار پارک لاله» که بعد از چهار سال و دو ماه تحمل حبس، شهریور ۹۳ برای پیگیری ترمیم شکستگی ۵ دندان و برای درمان مشکلات ریوی شامل تنگی نفس و خونریزی کلیه به مرخصی درمانی اعزام شده بود، پیش‌تر در زمان بازداشت در خصوص «تبلیغ علیه نظام» از طریق «ارتباط با احمد شهید و خانواده زندانیان سیاسی»، تفهیم اتهام شده بود.

محمد ابراهیمی در زمان بازداشت در بند هشت اوین، توسط قاضی خورشیدی، به شعبه یک دادسرای مقدس اوین، احضار و تفهیم اتهام شده بود. با این وصف او روز اول اردیبهشت سال جاری، در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران واقع در خیابان شریعتی، محاکمه می شود.

او یکی از مصادیق شکنجه‌های سخت در زندان اوین محسوب می‌شود که در گزارش احمد شهید نیز به آن اشاره شده است. او در دوران حدود پنج سال بازداشت، علیرغم سرفه‌های ممتد ناشی از بیماری تنفسی، از اعزام به مراکز درمانی محروم بود و علیرغم تاکید پزشکان مبنی بر نیاز وی به دستگاه اکسیژن به صورت مداوم، به صورت محدود قادر به استفاده از دستگاه اکسیژن می‌شد و این در حالی بود که مشکلات تنفسی محمد ابراهیمی، در جریان بازداشت وی در سال ۸۹ و در سلول انفرادی بند ۲۰۹ آغاز شد.

محمد ابراهیمی که در ٢٢ آذرماه سال ٨٩ توسط ماموران اطلاعات به اتهام اقدام علیه امنیت ملی، توهین به رهبری و جنگ نرم علیه نظام بازداشت شد، در مدت طولانی حبس در انفرادی، دچار حمله عصبی نیز شده بود، بطوریکه پس از ٨ ماه انفرادی در بندهای ٢٠٩ و ٢۴٠ زندان اوین در شرایط شکنجه فیزیکی و روانی؛ به مدت ۸ماه حافظه کوتاه مدت خود را از دست داده بود و قادر به شناسایی حتی افراد خانواده‌اش هم نبود.

ابراهیمی که حکم قطعی ۵ سال حبس تعزیری خود را فروردین ماه ۹۱ دریافت کرد، در زندان برای تکذیب خبر شکنجه ‌شدنش که در سایت‌های خبری به آن پرداخته شده بود، تحت فشار قرار گرفت.

خواهر این زندانی سیاسی در گفتگو با سایت جرس افشا کرده بود که: «پدرم وقتی برادرم محمد را با وضعیت بسیار بدی دید، بعد از دو هفته از غصه فوت کرد. او وقتی از دیدن برادرم آمد تا قبل از مرگش فقط گریه می‌کرد و می‌گفت بروید ببینید با محمد چه کرده‌اند؟ با او چه کردند که به این حال و روز افتاده است؟ دکتر‌ها گفتند از غصه و فشار زیاد فوت کرده است…»