این مرجع تقلید در جلسه درس اخلاق هفتگی خود با تاکید بر خودکفایی در زمینه‌های مختلف با توکل و اتکای به خداوند، اظهار کرد: تعبیر ذات اقدس الهی در قرآن کریم در خصوص انسان این است که فرمود: شما بوستانی هستید که باغبانش خداست، از سوی دیگر فرمود گیاهی که در بوستان است یا درختی که در باغ است برای اینکه به غیر از خود تکیه نکند و قیّم نخواهد، بعد از هر مقدار رشد کمرِ همّت می‌بندد و به کمرِ خود گِره می‌زند.

وی افزود: مسلمان‌ها باید مانند آن درختی باشند که نمی‌خواهد متکی به دیگری باشد، درست است خدای سبحان انسان را آفریده است و به او امکانات رشد و بالندگی داده است، ولی به انسان دستور داد روی پای خود بایستید، این نکته در مسائل سیاسی، اجتماعی و نیز در مسائل ملّی ما باید یک اصل باشد.

این مرجع تقلید اظهار کرد: بوستان بشریّت با صاحب بوستان یعنی خدای سبحان تأمین شده است ولی آبیاری صحیح هم می‌خواهد؛ درست است فرمود شما بوستان مایید ولی از طرف دیگر فرمود باید کمربند را خودتان ببندید، خودکفا بشوید تا تحریم‌ها و امثال تحریم‌ها هیچ اثری در شما نکند.

آیت‌الله جوادی‌آملی تصریح کرد: سخن دین این است که اگر بخواهید روی پای خودتان بایستید باید با آفت‌ها مبارزه کنید و با دشمن‌ها بجنگید؛ اگر مهم‌ترین ابزار جنگ با دشمن بیرون، آهن است، نیرومندترین سلاح جنگ با دشمن درون، آه است، درست است که ما با فطرت، عقل و درایت خداداد خلق شده‌ایم؛ ولی باید با عمل صالح و با اشک شب و آه نماز آنان را تقویت کنیم. این «سلاحه البکاء» برای آن است که آدم از دشمن درون نجات پیدا کند تمام مشکلات ما از دشمن درونی ماست، اگر این دشمن درونی رخت بربندد باکی از دشمن برونی نیست.

وی با تاکید بر نقش تقویت فضایل اخلاقی در سلامت جامعه در حوزه‌های مختلف، گفت: ما اگر در این مملکت اختلاس نداشته باشیم، فریب و بیکاری و نیرنگ نداشته باشیم، غرور و فتنه نداشته باشیم این کشور روی پای خود می‌ایستد نیازی به بیگانه نیست.

آیت‌الله جوادی‌آملی سلامت عقیده را ریشه رستگاری فرد در دنیا و آخرت دانست و گفت: اگر خدای ناکرده عقیده انسان صالح نباشد، حتی اگر عمل فرد عمل صالح باشد باعث تقویت آن عقیده فاسد خواهد شد؛ ممکن است کسی اهل نماز و روزه باشد، اهل خیر و صلاح و فلاح باشد، ولی چون عقیده‌اش فاسد است همین کارهای خیر به صورت آب زلال به پای ریشهٴ فاسد می‌رود، مگر منافقین نماز نمی‌خواندند، مگر خوارج اهل عبادت نبودند؟ این عبادت مثل آب شفاف و زلالی است که به پای بوته حنظل می‌ریزد، اگر ریشه فاسد بود همین عمل صالح به منزله آب زلال و فراوان است که آن میوه را تلخ‌تر می‌کند.