این آخوند که پیشتر به مدت 10 سال رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی بوده، در جلسه ای که زیر نام "عفاف، عزت عشق" در قم برگزار شد، نخست تاکید کرد که همایش و اجلاسیه ها هیچ دردی از جامعه دوا نمی کند. سپس وقیحانه اراذل و اوباش را دعوت کرد که بیشتر به جان زنان ایرانی افتاده و به آزار و تنبیه آنان به دلیل "بدحجابی و مسایل دیگر" بپردازند.

وی خط و نشان کشید: "مردم می ‎توانند با بدحجابی و مسایل دیگر در جامعه برخورد کنند، ولی چون تابع دستورات رهبری هستند، می ‎خواهند این موضوع از سوی دولت پیگیری شود."

منظور او از "مردم" همان اراذل و اوباشی است که از امثال او برای آزار زنان چراغ سبز می گیرند و گرنه اگر مردم "بدحجابی" را نمی خواستند، دیگر ایشان و کل نظام چنین نگرانی نمی داشت. او آشکارا با مهره این مزدوران بازی می کند و ضمن علم کردن آنها به عنوان چماق تهدید، لو می دهد که اراذل اسید پاش و چاقوکش "تابع دستورات رهبری هستند".

یزدی، دولت را به دلیل عدم جدیت سرزنش می کند. به گفته او دولت مدعی است "حوزه ها باید کار فرهنگی انجام دهد". این روشن می کند که دولت نیز برای عوامفریبی و قرار نگرفتن در کنار یزدی و امثال او، خود را کنار کشیده و اختیار تاخت و تاز اوباش را به آنها واگذار کرده است.

اراجیف رییس مجلس خبرگان، پرونده اسید پاشی به زنان در اصفهان را دوباره ورق می زند و سرنخ آمران این دست جنایتها را نشان می دهد. این سخنان معلوم می کند که چرا رژیم برای پرده پوشی این تبهکاری و به دست فراموشی سپرده شدن آن خود را به آب و آتش می زند.