خبرگُزاری دولت (ایرنا)، روز یکشنبه 3 خُرداد سُخنان آقای مُحمد جواد ظریف را مُنتشر کرد که در آن فاش می ساخت: "در دولت قبل اجازه مُصاحبه با دانشمندان هسته ای صادر و مُصاحبه هایی هم با دانشمندان هسته ای کشورمان توسُط ماموران آژانس انجام شد."

آقای ظریف این گُفته ها را یک روز پس از احضار به مجلس مُلاها و درگیری لفظی شدید با اعضای باند ولی فقیه ابراز می داشت.

تنها سه روز پیش از این، رهبر جمهوری اسلامی در یک مرکز سپاه پاسداران و در جمع سرکردگان آن، با یک ژست تبلیغاتی تاکید کرده بود: "من اجازه نمی دهم از دانشمندان هسته ای و فرزندان عزیز ملت بازجویی کنند."

او به این ترتیب، در نقش بالاترین مقام جمهوری اسلامی، سیاست رسمی آن را اعلام می کرد و از مُخاطبانش می خواست که خود را با آن تنظیم کنند، حال آنکه آقای ظریف فاش ساخته که وی در جریان عمل عکس این سیاست را پیش برده است.

آقای ظریف آشکار کرده که برای مرزبندی و خط قرمزهای آقای خامنه ای اعتبار زیادی نباید قایل شد و این بیش از همه برای لایه میانی و بدنه سرخورده "نظام" که "آقا" سُخنانش را برای مصرف آنها ایراد کرد، ناراحت کننده است.

آنها می دانند که بدون موافقت و اجازه "رهبر"، هیچ خشتی در پروژه هسته ای جا به جا نمی شود و طفلی که آقای ظریف در دامن "دولت قبل" نهاده، در حقیقت نوزاد "مقام مُعظم" است.

آقای علی خامنه ای دوگانگی و ریاکاری را به عُنوان مکانیزم حفاظت از خود در برابر زیردستان، رقیبان و سر آخر جامعه به کار می گیرد. این تاکتیک - تا آنجا که به "خودی" ها برمی گردد – تا زمانی می تواند به کار گرفته شود و موثر افتد که آنها نیز همبازی شوند و حاضر باشند وی از کیسه آنها خرج کند.