بصورت ظاهرآنچه که اتفاق افتاده مربوط به بیست چند سال پیش است که با کشف اجساد متلاشی شده غواصان، امروزبعنوان یک پرونده ملی گشوده میشود. نه صدام حسینی درمیان است که بتوان در محاکم بین المللی حقایق رااز زبان او شنید، ونه دولت مردان غربی وشرقی منافعشان اجازه میدهد تا رمز و راز این خیانت بزرگ واین قتل عام بیرحمانه را برملا نمایند وعوامل آنرا رونمائی کنند. ضمن اینکه وزارتخارجه های دول غربی بویژه امریکا هم بنا به سنت دیرینه نمیتوانند و نمیخواهند که اسناد وقوع چنین جنایتی را منتشر نمایند، با این تصورو استدلال که هنوز دوران طبقه بندی چنین مدارکی بسر نیامده، وآگاهی ملت ایران ازحقایق بزرگی دراین ابعاد میتواند موجبات بخطر افتادن منافع ملی انها را فراهم نماید.

آنچه مسلم است، برای دولتهای غربی وشرقی که درهنگامه آن جنگ ویرانگر وخانمانسوزهریک بنوعی دارای منافعی سرشار بوده و تدوام جنگ، و جاسوسی هائی ازاین دست میتوانسته منافع سرشاری را بسوی آنها سرازیرنماید، حتی ویرانی زیرساختهای ایران وعراق، وکشته شدن مردمان دوکشوربرای آنهاملاک نبوده است ونخواهد بود. آنچه میتوانسته برای آنها مورد توجه قرارداشته باشد که چنین نیز بود، اینکه سلاحهای از رده خارج ودرانبار مانده خود را با قیمتهای سرسام آور به طرفین متخاصم بفروشند وناظر برانهدام دوکشورهمسایه باشند، ودر این میان دلالان ولابیست های داخلی وخارجی نیزازنیز این نمد برای خود کلاهی بدوزند وبه ثروتهای افسانه ای دست یابند.

با این توضیح مختصروآنچه که امروزوبعد ازبیست وچند سال که ازآن خیانت و کشتاربیرحمانه ای که بلحاظ شکلی مشابهت بسیار نزدیکی با آتش زدن سینما رکس آبادان پیدا میکند، این ملت ایران است که باید به این واقعیت تاریخی پی ببرد که این جاسوسی و" لو" دادن عملیاتی درآن ابعاد توسط چه عنصر یا عناصر پلیدی صورت گرفته که نتایج ملموس آن وقوع چنان قتل عام وخسارات جبران ناپذیری بوده است.

آری صدام حسین و فرماندهان دوران جنگ هشت ساله عراق علیه ایران وجود ندارند یا اگرهستند امکان دسترسی به آنها وجود ندارد که بتوان اززبان آنها از ماهیت آن خیانت مطلع گردید. اما بسیاری از فرماندهان نطامی وفرماندهان سپاهی خودمان که درطول جنگ هشت ساله مسئولیت اداره جبهه ها و خاکریزها ومیادین عملیاتی را عهده دار بوده اند بحمدالله هستند وبسیاریشان در نهادهای اقتصادی وقوای مقننه ومجریه و... مشغول فعالیتهای غیرنظامی وثروت اندوزی هستند بعنوان شاهدان عینی حی وحاضرند، بویژه آنانیکه درعملیات کربلای 4 در رده های فرماندهی بوده، وبراثرعدم کفایت وتشخیص صحیح درهمان مراحل اولیه، موجبات گوشت دم توپ شدن هزاران هزارجوانان این کشوردرمقابل ارتش عراق، ودست وپا بسته شدن و زنده بگورشدن آنها را رقم زده اند تشریف دارند.

سئوال اینست که وظیفه کدام نهاد، کدام مسئول، کدامیک ازسران وبلند پایگان نظام اسلامیست تابدون هیچ ملاحظه ای اراده نماید وتصمیمات قاطعی درمورد روشن شدن چنین خیانت وجنایتی اتخاذ نمایند؟ جواب اینست که اگراراده ای ملی واحلاقی، توام با شرف انسانی درمیان باشد، پایوران حکومت میتوانند با مراجعه به اسناد موجود، افراد حاضردرجلسات اطاق جنگ آنزمان و صورتجلسات تنظیمی پیرامون اجرای آن عملیات، واحضارفرماندهان دوران جنگ، و بطورمشخص فرماندهان عملیات موصوف که بسیارند و درقید حیات، با یک بررسی و کالبد شکافی دقیق عامل این جنایت وعنصریا عناصر" لو" دهنده را که قطعا" باید ازمحارم رده بالا باشند به این پرونده ملی بعنوان پرونده ای جاسوسی و ملی رسیدگی وگره این کلاف سردرگم را رمز گشائی نمایند.

آنچه مسلم و بدیهست، این واقعیت است که برهیچ فردعادی وبا اندکی زکاوت وخردمندی پوشیده نیست که وقتی کشوری درحالت جنگی قرارمیگیرد. جبهه هائی گشوده میشود وکاربه دفاع وتک وپاتک وآرایش نیروهای نظامی وشلیک توپ وتانک وبمباران هوائی وحملات زمینی وعملیات هوائی ودریائی میکشد. مسئولان سیاسی کشوردربالاترین رده ها، یا نمایندگان مورداعتماد آنها، بهمراه فرماندهان ارشد نظامی ومسئولین امنیتی با اعلام وضعیت خاص، کلیه تصمیمات مربوط به اداره کشوروجنگ وجبهه ها رادرمکانی کاملاحفاظت شده وغیرقابل نفوذ "بنام اطاق جنگ" مورد بررسی قرارمیدهند که نفرات حاضر در این جلسات متشکلند ازفرماندهان نظامی - نمایندگان رهبری - مسئولان شورای امنیت ملی. طبیعیست که مجموع تصمیمات اتخاذ شده دراین جلسات از نظررده بندی حفاظتی، دارای طبقه بندی ((بکلی سری)) میباشد، تا جائیکه حتی دسترسی فرماندهان رده دوم وسوم عملیاتی هم تا ساعاتی پیش ازانجام عملیات به این تصمیمات امکان پذیرنمیباشد. با این فرض توجیه پذیر که مباد تصمیمات متخذه آنهم درابعادی به گستردگی عملیات کربلای 4 ، بدست دشمن بیفتد و موجبات شکست عملیانت فراهم آید.

لذابا توجه به همه ملاحظات امنیتی وحفاظتی، آنچه که میتواند به عنوان یک فرض مسلم متصورباشد اینست که اگرعملیات کربلای 4 براثر" لو" رفتن عملیات بیک فاجعه بدل میشود، وحالا بعد ازبیست وچندسال با کشف 175 غواص دست وپا بسته وزنده بگور شده بیک خبرفاجعه بارمی انجامد، ودراذهان عمومی آثار بدی را برجای میگذارد، بدون تردید باید مسبب یا مسببین آنرا ازمیان کسانی جستجو نمود که درجلسات آنزمان اطاق جنگ و در پیوند با انجام این عملیات از محارم نقشه ها وتصمیمات اطاق جنگ بوده اند، که دستیابی بدان چندان مشکل نمینماید. درغیراینصورت چنین پرونده ای نه مشمول مرور زمان خواهد شد ونه میتوان آنرابدون کشف حقیقت مختومه اعلام کرد.