زندان اوین؛ روایت تکان دهنده وبنگار زندانی
شهروند وبنگاران، همچنان آماج حملههای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هستند. گزارشگران بدون مرز بار دیگر اقدامهای سرکوبگرانه علیه روزنامهنگاران و وبنگاران را محکوم میکند. سپاه پاسدران انقلاب اسلامی به شکار انسان در شبکههای اجتماعی ادامه میدهد. در روزهای اخیر بازهم تعدادی از فعالان رسانهای به شکل خودسرانه احضار و یا بازداشت شدهاند.
نغمه شاهیسوندی شیرازی ۳۱ ساله در دی ماه ۱۳۹۲ در کرمان بازداشت شد و سپس به بند دو الف زندان اوین انتقال داده شد. این زن جوان به گزارشگران بدون مرز میگوید: «در همان شب ورود در سلول کوچکی و با فریادهای یک زندانی دیگر در زیر بازجویی،کابوس شروع شد. در دو هفته نخست من تنها میلرزیدم چنان که حتا خودکار را هم به درستی نمیتوانستم در دستم نگاه دارم(....)آنها همه چیز را در باره من میدانستند،ایمیلها و چتها و … همه مکالمههای من رصد شده بودند. بسیار از دوستانم چند ماه پیش از من بازداشت شده بودند، من آنجا متوجه شدم که مدتها تحت نظر و مراقبت بودهام. بازجوها از ما میخواستند که همه اطلاعات خود را در باره یکدیگر بنویسیم. آنها تنها در باره خطا و یا جرمهای احتمالی ما اطلاعات نمیخواستند، بیشتر تأکید داشتند تا در باره روابط شخصی و خصوصیمان بنویسیم. اصرار داشتند تا در باره چگونگی روابط «غیر اخلاقی» اعتراف کنیم. به هنگام بازجویی شوخیها و تکه پرانی های جنسیتی را برای مرعوب کردن استفاده میکردند. و یک بار هم تهدید به تجاوز کردند و این اقدام را هم صحنهسازی کردند. (...) و در آخر در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی محمد مقیسه، برای محکوم کردنمان از این اعترافهای استفاده کردند.(....) پس از آزادی موقت و در انتشار دادگاه تجدید نظر، همسرم که پیش از این رابطهمان دشوار بود، در باره صحت آنچه در زندان گذشته بود تردید داشت و دیگر نمیخواست به زندگی با من ادامه دهد. من به شهرم بازگشتم و اما تلفنهای تهدید و احضار به تهران با توهین و تمسخر از سوی بازجویان به شکل منظم ادامه داشت. با این فشارها مجبور شدم از کشور خارج شوم.»