تشریفات دولتی "روز قُدس" با گذشت هر سال اندکی بیشتر به صحنه گُشاده ای برای نمایش ناهمگونیها و فریبکاریهای رژیم جمهوری اسلامی بدل می گردد. در این میان، یک تناسُب مُخرب، رابطه بین رژیم مُلاها و این مُناسبت حُکومتی را تنظیم می کند، بدینگونه که همراه با افزایش تصاعُدی نیاز حُکومت به آرایش و بهبود چهره خود نزد مُسلمانان کشورهای گوناگون، دست آن از ابزار و استدلالهای لازم برای این کار تُهی تر و فاکتهای تخریبی بیشتری علیه "نظام" ایجاد و فعال می شوند.

در این راستا، بخت کارناوال "قُدس" سال جاری برای رنگ آمیزی تصویر خارجی رژیم مُلاها بسا تیره و تار به نظر می رسد. به جای "آزادی فلسطین"، حاکمان ایران در عراق، سوریه، لُبنان و یمن در حال جنگی خونین با مُسلمانان سُنی هستند و به گونه موفقیت آمیزی توانسته اند بُحران ساختگی شیعه – سُنی را جایگزین مساله فلسطین کنند. هر آنجا که آنها با ردای ارتجاع مذهبی از پنجره وارد شده اند، ایده های عادلانه، دموکراتیک و انسانی از در بیرون رانده شده است.

کانونهای فعالیت رژیم ولایت فقیه در منطقه خاورمیانه، همچون مُرداب گندیده ای که حشرات و جانوران موذی را به سمت خویش می کشاند، به بستر تجمُع و رُشد باندهای مُسلح بُنیادگرا همچون داعش و جبهه النُصره بدل گردیده است. "عقبه استراتژیک" بُنیادگرایان شیعه، در نقش گرانیگاه جذب و بسیج بُنیادگرایان سُنی عمل می کند تا دست در دست آنها به انهدام شیرازه جوامع مدنی برخیزد و با شوک سیلاب خون و آتش خشونت، بُحرانهایی همچون اسراییل - فلسطین را به سایه براند.

هیچ سیرک خیابانی نمی تواند آنچنان بُزُرگ و هیچ ژست تبلیغاتی آنچنان پر اطوار باشد که بتواند قاتلان مردُم سوریه، عراق و یمن را در نقش قیم و ناجی برادران و خواهران آنها در فلسطین گریم کند.

در چنین شرایط دُشوار شده ای برای معرکه گیری، مُلاها می بایست فاکتور نگاه تردید آمیز دست نشاندگان خارجی خود را نیز در تدارُکات "روز قُدس" به حساب آورند. باندهای شبه نظامی و جنگ سالاران در استخدام "نظام"، با نگرانی به تلاش پدرخوانده های خود برای نجات از بُحران هسته ای می نگرند. آنها هراس دارند که موضوع مُعامله اربابان شان قرار گیرند.

از این رو چنین می نماید که تاکید غلیظ شده رهبر "مُدره" های جمهوری اسلامی، آقای اکبر رفسنجانی، بر "حذف اسراییل"، اقدامی برای آرام ساختن پادوهای خارجی "نظام" و با هدف ارسال این پیام بوده است که در حاکمیت ایران با وجود اختلاف بر سر "رابطه با آمریکا"، پیرامون ادامه سیاست "صُدور انقلاب" وحدت نظر وجود دارد.