آقای مُحمدعلی جعفری، سرکرده سپاه پاسداران، همچنین برای توضیح اهمیت این کشمکش و ابعاد آن خبر داده که "رهبری برخی ماموریتهای فرهنگی را بر عُهده سپاه گذاشته". اگر چه وی فاش نساخت که سازمان تحت امرش به چه "ماموریتهای فرهنگی" گمارده شده، اما ماهیت نظامی و امنیتی اُرگان مزبور به خوبی نوع ماموریتی که در پهنه "فرهنگ" انجام می دهد را نیز بازگو می کند.

سُخنان تهدید آمیز آقای جعفری هم سطح با تلاشهایی است که در هفته های اخیر با هدف تزریق وحشت به جامعه و قُدرت نمایی شدت گرفته است. ماشین قضایی حُکومت به گونه خستگی ناپذیر در حال اعدام، بُریدن دست و پا، شلاق زدن و صدور احکام سنگین زندان است. همزمان، مجلس مُلاها به سفارش اربابان خود، با تصویب قوانین و مُقررات تازه و تراشیدن محمل قانونی، راه را برای فشار بر جامعه هموار می کند. در آخرین اقدام در این زمینه، اُرگان مزبور اعلام داشته که طرح جریمه زنان راننده و کسر حقوق و پرونده سازی علیه کارمندان زن به دلیل "کشف حجاب" و "بدحجابی" را در دستور کار دارد.

در همین چارچوب سرکوب اقلیتهای مذهبی و دگرباوران گنجانده می شود که در هفته های اخیر شدت یافته و بی پرده به نمایش گذاشته می شود. ویران سازی یک مسجد مُسلمانان سُنی، تهدید پیروان بهایی و فُحش نویسی روی دیوار منازل آنها و انتشار صُدور حُکم اعدام برای آقای مُحمدعلی طاهری، یک دگراندیش مذهبی، از جُمله شواهد سیاست تهاجُم به جامعه هستند.

رژیم ولایت فقیه در حالی که در ساختار استراتژی بقای خود محور هسته ای را از دست داده و آشکارا از تعادُل خارج گردیده، تلوتلو خوران در پی جلوگیری از سرایت "نرمش قهرمانانه" خارجی به پهنه داخلی است. همچون دیگر موارد تنگنای دیگر، این بار نیز حاکمان جمهوری اسلامی به نزدیک ترین دستاویزی که برای حل یکجانبه تضاد و اختلاف می شناسند، یعنی شریعت و تحمیلات و قوانین آن مُتوسل شده اند.

این ترفند که به گونه تاریخی ابزار کسب اتوریته در دستگاه مُلاهای شیعه شناخته می شود، می تواند برای آقای خامنه ای و همدستانش افزوده بر سرکوب جامعه، در نقش کانالی برای جهت دهی تازه به بدنه سرخورده شان عمل کند. آنها اُمیدوارند با تغییر "ماموریت" از جنگ با بُمب هسته ای به جنگ با "مانتوی شیشه ای"، این نیروها را زیر پرچم خود نگهدارند و به مُوازات آن، ضرورت وجودی خود و مشروعیت دست اندازی به منابع ثروت و قُدرت را توضیح دهند.