پس از توافق هسته ای، جمهوری اسلامی که نتوانست اوضاع یمن، عراق و سوریه را باوجود صرف هزینه سنگین، جنگ افروزی و کشتار به نفع خود پیش ببرد، مجبور شد با یک چرخش اجباری برای رابطه با غرب به چاه "دیپلماسی" خود را پرتاب کند. در این باره ظریف تمرکز بر همکاریهای منطقه ای را لازمه رفع بحران ایران و غرب توصیف کرده است. ترجمه حرف او این است که بحران زدایی بر رژیم تحمیل شده است.

وزیر خارجه ملاها پس از توافق اتمی با گروه شش کشور، راهی کویت، قطر و عراق شد. وی مدعی تلاش برای اتحاد کشورهای خلیج فارس با جمهوری اسلامی "علیه افراطی‌ گری" گردید. او سپس به سوریه و لبنان رفت و با متحدان شبه نظامی و تروریست دولتی رژیم برای "حل بحران سوریه" آنهم زمانی که حکومت بشار اسد ضعیف شده و نیروهایش از بسیاری از مناطق درگیری با مخالفان عقب نشینی کرده اند، به گفتگو پرداخت.

اما این چرخش که بدون شک با معاملات پشت پرده با آمریکا صورت گرفته و بخش از تمکین رژیم جمهوری اسلامی به غرب است، سبب آن نشده که رژیم ولایت فقیه بحران آفرینی را همچنان به عنوان یک تهدید در حاشیه ادامه ندهد.

نمونه ها کم نیستند. از جمله می توان همزمان با این سفرها به افشای نقشه رژیم برای بمب ‌گذاری در بحرین به وسیله سپاه قدس و حزب الله لبنان، اعزام واحدهای تروریستی حزب الله لبنان از عراق به کویت و ایجاد بحران با ترکیه که به لغو سفر ظریف از جانب دولت این کشور ختم شد، اشاره کرد.

34 سال سرگردانی و به در و دیوار زدن برای بقا در قدرت با هزینه های سنگین و برباد دادن زندگیها، حاصلش آنکه باز هم آرزوی خمینی و شرطی که برای رابطه گذاشته بود: " آمریکا باید آدم شود"، برآورده نشد و در عوض خود جمهوری اسلامی دوره افتاده که "آدم" شده است.