روز دوشنبه 16 شهریور، ظریف وزیر خارجه رژیم، کسانی که در مورد بشار اسد به گفته او «شرط و شروط» گذاشتند را «مسئول خونریزیها» در سوریه دانست. وی بحران آوارگان جنگی را از اقدامات دولتهای خارجی اعلام کرد. البته وی دخالت نظامی، نیرویی و مالی رژیم ایران در سوریه را از جمله اقدامات «دولت خارجی» اعلام نکرد. بخش مضحک حرفهای ظریف تاکید بر «راه حل سیاسی» بحران سوریه و پایان جنگ در این کشور با حضور بشار اسد است. وی استفاده از «نهادهای قانونی، ابزارهای موجود و..... مراجعه به آرای عمومی» را، البته در چارچوب دیکتاتوری بشار اسد پیش نهاد می کند.

ظریف که به گفته خودش در رابطه با «موضوع حقوق بشر و نحوه حمایت از حقوق پناهندگان» با وزیر امور خارچه اسپانیا صحبت کرده، از وارد شدن به علت فرار امواج انسانی از سوریه خودداری می کند، همان طور که به موضوع نقض حقوق بشر در ایران و پدیده بیسابقه فرار مغزها از ایران اشاره ای نمی کنند.

در رویدادی دیگر، علی اکبر ولایتی مشاور بین المللی خامنه ای و رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام ولایت فقیه، از داشتن «راه حل سیاسی» در سوریه صحبت کرد و این که اگر همه دنیا به این نتیجه برسند مشکل سوریه حل خواهد شد.

مهمتر از سخن پراکنیهای ظریف و ولایتی، حرفهای روحانی در رابطه با تروریسم و برقراری صلح در منطقه است. او هم مثل همردیف قبلی خودش، احمدی نژاد با مشتی حرفهای کلی برای حل جنگ، تروریسم و بحران آوارگان جنگی نسخه پیچید. نسخه هایی که با وجود حاکمیت دیکتاتورها فاقد ارزش است.