امروز دیگر کاملا عیان است نیازی نیست به دنبال آنها کوچه به کوچه بگردیم، در دل هر گذری می توان تعدادی از آن را دید که با مشقت و سختی دست و پنجه نرم می کنند، ساعت از نیمه شب که می گذرد زیر پوست شهر اتفاقات غریبی درحال رخ دادن است؛ در این اتفاقات که به رخدادهای فیلم های سینمایی می ماند، عده ای که کم هم نیستند، بیدارند و پژمرده و خسته در پی پاتوقی جدید می گردند آری این وصف حال کارتن خواب ها و یا همان بی خانمان های شهرمان است.

چندین سال است که در سایت های خبری و روزنامه های محلی تیترهای ریز و درشتی مبنی بر حاشیه نشینان و کارتن خواب ها به چشممان می خورد و نه تنها از تعداد آنها کاسته نمی شود، بلکه روز به روز نیز در حال افزایش اند و متاسفانه هنوز نمی دانیم جمع آوری معتادین کارتن خواب در سطح شهر بر عهده چه سازمانی است؟

ضعف در عملکرد سازمان های متولی جهت ساماندهی معتادین در سطح شهر بر کسی پوشیده نیست، زیرا اگر به درستی در این راستا کار خود را انجام می دادند، تختی در بیمارستان جهت درمان یا مکانی را برای نگهداری و تقویت آنها کنار می گذاشتند چهره شهر این گونه خراب نبود.

لازم است بودجه ای برای ساماندهی و نگهداری افرادی که در خیابان روی کارتن و پتوی پوسیده ای زندگی می کنند در نظر گرفته شود و هرچند اگر سهمی هم در نظر گرفته نشود متولیان امر باید به وظیفه خود عمل کنند، زیرا در فصول سرما تعداد زیادی از این افراد به دیار باقی کوچ می کنند.

در گوشه و کنار خیابان ها و مکان های متروکه و خلوت پاتوق می کنند و با ظاهری ژولیده مشغول استعمال مواد مخدر هستند، زن و مرد هم ندارد، آنها فقط در فکر سپری کردن روز و شب خود هستند.

هوا که تاریک می شود کارتن خواب بی واهمه به پاتوق هایشان می آیند، در سال گذشته عمده آمار زنان و مردان بی خانمان و کارتن خواب شهر به زنان سالمند و میانسال تعلق داشت اما این روز ها شاهد حضور زنان جوان هستیم، اما آزار دهنده ترین قسمت ماجرا حضور کودکان کم سن و سال در پاتوق های این کارتن خواب ها هستیم، آیا می توان استناط کرد سن بی خانمانی به کودکان رسیده است؟