زمان کوتاهی پس از رسمیت یافتن توافُق وین در آمریکا، رژیم مُلاها اجرای تعهُدات خود را آغاز کرد و به این ترتیب پروسه عقب نشینی را به گونه رسمی به جریان انداخت. اجرای توافُق در حالی صورت می گیرد که نزدیکان آقای خامنه ای در کُمیسیون ویژه مجلس هنوز در حال بررسی و مُشاجره پیرامون تصویب یا رد آن هستند. این دسته ی نگون بخت پس از آن گرد هم آمد که "رهبر" تاکید کرد "متن در مسیر قانونی پیش بینی شده تصویب شود" و کمی بعد با آب و تاب بیشتر فرمان داد: "به نظر ما مصلحت نیست که مجلس را کنار بگذاریم... باید مجلس وارد شود."

اینک با آغاز به اجرا گذاشتن تضمینهای سپرده شده به طرفهای خارجی، "مقام مُعظم" بدون هیچگونه اخطار یا توصیه ای، بازرسان "مسیر پیش بینی شده" را به مترسکهای حاشیه آن تبدیل کرده است. "دلواپسان" جمهوریخواه در آمریکا دستکم این شانس را داشتند که نزاع امتیاز گیری را به آخر ببرند و در این نُقطه با شکستی قابل فروش و آبرومندانه از "کُمیسیون" بیرون بیایند.

با این حال "دلواپسان" ولایت می توانند به خود دلداری دهند که در قرار گرفتن در این وضعیت ناخوشایند تنها نیستند. آقای خامنه ای هم با باز کردن درب پارچین به روی دبیرکُل و بازرسان آژانس، چند نمونه تازه به کُلکسیون سُخنان نسنجیده و بی پُشتوانه ای افزوده است که بر زبان می آورد تا پروسه شتابان رویدادها آن را به کنار جارو کند و گوینده را چونان لافزنی خُرد و پُرچانه بر جای گذارد.

او پیشتر شرط راستی آزمایی توسط آژانس را "حرف نامعقول" خوانده بود و همچنین تاکید داشت: "ما با موکول کردن اجرای تعهُدات طرف مُقابل به گُزارش آژانس مُخالفیم."

اندکی بعد او سینه جلو داد: "اجازه بازرسی از مراکز نظامی و مُصاحبه با دانشمندان هسته ای مُطلقا داده نمی شود."

دامنه اعتبار هیچکُدام از این مواضع، فراتر از فاصله گوینده با میکروفون نرفته است. "نظام" پذیرفته که بدون تایید آژانس توافُقی در کار نیست، به بازدید از مراکز نظامی گردن گذاشته و "مُصاحبه" با "دانشمندان هسته ای" را هم قورت داده است.