خانوار تک نفره خطرناک‌تر از بمب هسته‌ای

آفتاب یزد: در حال حاضر ازدواج تبدیل به معضلی شده که اکثر جوانان با ترس و احتیاط به سراغ آن می روند و دلیل این ترس و احتیاط می تواند مسائل مختلفی از جمله مهریه‌های بالا، نداشتن بودجه مناسب برای ازدواج، مسکن و مشکلات دیگر باشد. متاسفانه طرح‌های دولت هم برای تشویق جوانان به ازدواج نتوانسته دغدغه های آنها را برای ازدواج کم کند؛البته جوانانی هم هستند که به سمت ازدواج می روند و بسیار ساده مراسم خود را برگزار می کنند تا نشان دهند که راه‌های ساده‌تری هم برای یک ازدواج موفق وجود دارد. اما در این میان جوانانی نیز هستند که هیچ علاقه ای برای ازدواج کردن ندارند و بر تصمیم خود مصر هستند. بر اساس گزارشی در جلسه کارگروه بررسی راهکارهای کنترل و کاهش طلاق و افزایش ازدواج ، 11 میلیون و 240 هزار نفر افراد مجرد و یک میلیون و 300 هزار نفر مجرد قطعی در جامعه،وجود دارند که این گزارش نشان می‌دهد در سال‌های اخیر روند کاهش ازدواج در کشور مشهود بوده و این روند کاهش متاثر از عواملی مانند کاهش جمعیت جوان کشور بر اثر اعمال سیاست‌های تنظیم خانواده در اواخر دهه 60 و
70 بوده است. قطعا دلایل مختلفی می تواند در ازدواج نکردن این تعداد از جوانان دخیل باشد؛ از جمله زیاد شدن خانه‌های مجردی ، شکاف نسلی و ... که همه این موارد ناشی از افزایش توقعات جوانان و همچنین مشکلات اقتصادی به وجود آمده بر سر راه آنها است، همه دست به دست هم داده است تا این جوانان کمتر به سمت ازدواج بروند و به زندگی مجردی خود ادامه دهند.ازدواج نکردن جوانان می تواند اثرات و تبعات مختلفی بر جامعه به جا بگذارد؛ به عنوان مثال تجرد احساس تنهایی و بی‌ارزشی را به دنبال دارد شادی و نشاط را از بین می برد و جامعه را به سمت ناهنجاری‌های اجتماعی و... می‌برد.
جعفر بای ، جامعه شناس در خصوص مشکلات این تعداد مجرد قطعی در جامعه به آفتاب یزد می گوید: این عده از جوانان یا به خانه های سپید روانه می شوند یا سر از زندگی تجردی یا خانوار تک نفره در می آورند و در چنین حالتی،طیف آسیب پذیر جامعه بیشتر خواهد شد. به هر حال چه مرد و چه زن به واسطه عدم تشکیل خانواده
جزء قشر آسیب پذیر جامعه خواهند بود و طبیعتا ناهنجاری های اجتماعی بسیاری مانند اعتیاد در کمین آنان خواهد بود.وی اظهار داشت: انگیزه انجام فعالیت‌های زیربنایی کلان در روحیه چنین افرادی کاهش پیدا خواهد کرد در نتیجه آن پویایی ، تحرک و چالاکی لازم اجتماعی را در جامعه مشاهده نخواهیم کرد یعنی تحرک اجتماعی کاهش ،فعالیت های اقتصادی دچار مشکلات، نوآوری ها کم و خلاقیت ها کاسته خواهد شد و این کاهش منجر به رکود اجتماعی ، کندی رشد اقتصاد ، کاهش پیشرفت و ترقی در حوزه اقتصاد و اجتماعی خواهد شد.این جامعه شناس با بیان اینکه با این طیف از جوانان یکی از مشخصه‌های جامعه ناسالم و معیوب را یدک خواهیم کشید گفت: مشکلات و گرفتاری‌ها از این رهگذر یکی پس از دیگری خودشان را نشان خواهد داد مانند رواج
یاس و ناامیدی ، افزایش انواع بیماری های روانی ،
تنش های فردی و اجتماعی ، استرس و کاهش نشاط اجتماعی
که در واقع زمینه تقویت انزوای اجتماعی را رقم خواهند زد چون با جامعه ای روبه رو هستیم که طیف عظیمی از آن منزوی هستند، این عده از جوانان دچار پدیده «انبوه تنها» می شوند در واقع این امر باعث می‌شود که تعاملات و ارتباطات اجتماعی کاهش یابد. جعفر بای در ادامه بیان داشت: کاهش تعاملات و ارتباطات اجتماعی به ناهنجاری های اجتماعی، بی نظمی و به بهم ریختگی روابط ارزشمند اجتماعی کمک می کند که به تبع آن شاهد دگرگونی عظیمی در نظام خویشاوندی پیدا خواهیم کرد وعمه ،خاله ، عمو و دایی در نظام خویشاوندی حذف خواهند شد. این محقق اجتماعی اذعان داشت: فروپاشی نظام خویشاوندی جامعه را به غربت و تنهایی ، افسردگی، تقلیل انسجام اجتماعی و کمرنگ شدن اتحاد و پیوندهای عاطفی می‌کشاند در واقع آن همکاری های لازم و همبستگی های اجتماعی قدرتمند به افول می گراید و پشتیبانی ها و مشارکت های اجتماعی که از مشخصه های جامعه سالم است به مرور تقلیل پیدا خواهد کرد.وی ادامه داد: از دیگر عوارض ومشکلات این پدیده کاهش موالید است که به تبع آن دچار تقلیل رشد جمعیت و به پیروی از آن دچار پیری جمعیت خواهیم شد یا شاهد رشد منفی جمعیت در جامعه خواهیم بود که اختلالاتی را در نظم تربیتی به وجود می آورد.همه این موارد آثار تخریبی است که متاسفانه به جامعه وارد می‌شود.جعفر بای در ادامه خاطر نشان کرد: در افرادی که تجرد را انتخاب می‌کنند امید به آینده کاهش پیدا می کند و چون ضریب سرباری افزایش می‌یابد خود به خود منجر به افزایش یاس
و ناامیدی در جامعه خواهد شد؛ قطعا با کمرنگ‌تر شدن انسجام اجتماعی، اتحاد، پیوندها و همبستگی‌های گروهی، احساس امنیت اجتماعی کاهش پیدا خواهد کرد. وی با بیان اینکه پیش نیاز یک جامعه سالم خانواده سالم است گفت: وقتی جامعه‌ای که خانواده معیوب یا خانوار تک نفره داشته باشد به همان نسبت هم تاثیر مستقیمی در عملکرد جامعه خواهد داشت یعنی هر گونه فعل و انفعال منفی‌ای که در خانواده اتفاق بیفتد بی واسطه و بدون درنگ تاثیر منفی و مخرب در جامعه پدیدارخواهد شد حال اگر خانواده ای پرنشاط ، قدرتمند ، قوی و منسجم
و متحد داشته باشیم تاثیر آن را بلافاصله در جامعه
می بینیم. جعفربای افزود: افراد با تجرد قطعی ،کیفیت زندگی شان کاهش پیدا خواهد کرد وقتی هم که کیفیت زندگی کاهش پیدا کرد بهره و لذتی از زندگی نمی برند و به همین دلیل نشاط و شادمانی کاهش می‌یابد یعنی در زندگی دلخوشی ندارند و بیمارگونه رفتار می کنند.
این محقق اجتماعی با بیان اینکه خانوار تک نفره به مراتب خطرناک تر از بمب هسته‌ای است گفت: خانوارتک نفره، خانه‌های سپید ، پانسیون‌های خصوصی و این گونه مسائل قطعا نمی تواند برای جامعه نشاط ، شادمانی و اخلاق
به وجود آورد در واقع در این نوع زندگی ها با یک نوع پوچی ، بی معنا شدن زندگی ،بی بها و بی ارزش شدن عمر مواجه هستیم. وی خاطرنشان کرد: وقتی زندگی پوچ و بی‌معنا شود، وقتی معنویت و اخلاق تقلیل پیدا کند وکارکردهای خانواده کاهش پیدا کند قطعا شاهد آثار مخربی در تمام ارکان اجتماعی خواهیم بود. جعفر بای در مورد چرایی
ازدواج نکردن جوانان گفت: هرفرد برای این ازدواج
می کند که ادامه خویش بعد از حیاتش را با تولد فرزند پدید آورد ولی اکنون انسان‌ها در تربیت فرزندان ناتوان شده‌اند. وجود عناصر مزاحم تربیتی، فعالیت‌های آموزشی و تربیتی والدین را مختل کرده است، لذا فرزندان ادامه طبیعی والدین خود نیستند اگر در دوره‌ای فرزند آزاری به عنوان کارکرد منفی خانواده‌ها بود به جد امروز تبدیل به والدین آزاری شده است به این دلیل که تنش‌های فراوانی بین پدر و مادر با فرزندان وجود دارد.این جامعه شناس ادامه داد: یکی دیگر از دلایل ازدواج نکردن جوانان می‌تواند اعطای آزادی‌های فراوان درمراوده با جنس مخالف باشد که برخی معتقدند به تبع آن ممکن است حرمت شکنی‌هایی در جامعه به وجود آید و چون در گذشته ارتباط با جنس مخالف تابع قوانین خاص اجتماعی بوده است که امروزه به دلایل زمانی و فرهنگی دچار تغییرات زیادی شده است.
جعفر بای در پایان گفت: افزایش پسران ودخترانی که از سن ازدواجشان مدت‌ها گذشته است، تاخیر سن ازدواج یا انگیزه نداشتن برای انجام این امر برمی گردد به اینکه افراد محاسبه می کنند و به این نتیجه می رسند که تشکیل خانواده آن کارکرد لازم را ندارد و دارای مشکلاتی است که در ترازوی محاسبه ناقص و معیوب جوانان با آن نگاه کاملا مادی و دنیاگرایانه درست در نمی‌آید و در نتیجه تصمیماتشان به این می انجامد که تن به ازدواج ندهند.