منصور امان

"دولت تدبیر و اُمید" در نقش کارگُزار باند حاکم، پروژه سرکوب علمی و فرهنگی جامعه را پیش می برد. در همین راستا، یک مقام وزارت آموزش و پرورش از حذف رشته تحصیلی علوم انسانی در دبیرستانها خبر داده است.

آقای اسفندیار چهاربند، مُدیرکُل آموزش و پرورش تهران، اطلاع می دهد که از سال تحصیلی آینده رشته های علوم انسانی و ادبیات از برنامه آموزشی مدارس دولتی حذف خواهد شد.

به گفته وی، تدریس علوم انسانی از این پس در انحصار دبیرستانهای خُصوصی "فرهنگ" خواهد بود؛ یک بُنگاه آموزشی مُتعلق به زیر دستان آقای خامنه ای که هدف از راه اندازی آن را "مُقابله با تهاجُم فرهنگی" بیان می کنند. آقای عُلامعلی حداد عادل، یکی از خواجگان اندرونی ولایت، به همراه "آقازاده هایش" این موسسه را سرپرستی و از عواید آن بهره می برد.

یورش به عُلوم انسانی از سال 84، زمانی که آقای خامنه ای توانست با جارو کردن رُقبا، گُماشتگان نظامی – امنیتی خود را بر منصب بنشاند، شکل جدی تر و سازمانیافته تری به خود گرفت و دانشگاه را در مرکز این تهاجُم نشاند. "ذوب شدگان در ولایت" در طول دوره هشت ساله سُکانداری خود، به گونه بیهوده ای همه راه های مُمکن برای "اسلامی کردن" دانشگاه از حذف برخی رشته های علوم انسانی تا تغییر موضوعها و سرفصلهای آموزشی و از اخراج و بازنشسته کردن اُستادان تا به زندان افکندن دانشجویان و محروم کردن آنها از تحصیل را به آزمایش گذاشتند.

اکنون حُجت الاسلام روحانی تلاش ناکام اسلاف خود برای سکولار زدایی از علم و سیاست زدایی از دانشگاه را پی گرفته است و بخت خود را در یک مدار پایین تر، دبیرستانها، سبُک سنگین می کند. این واقعیت که "دولت اعتدال" برخلاف دولت نظامی – امنیتی به جای کوشش بی ثمر برای "اسلامی کردن"، بی واسطه به حذف روی آورده است، می تواند نتیجه درس آموزی از شکست دور پیشین تهاجُم باشد.

فاکت این است که حاکمان کشور از سال 88 اقدامات گُسترده ای را برای حذف یا تغییر مُحتوای عُلوم انسانی در همه سطحهای تحصیلی مدارس آغاز کرده اند که بر محورهای تغییر کتابها، پُر کردن برنامه آموزشی با آنچه که "علوم و معارف اسلامی" می نامند، جایگُزنی کادر آموزشی با عوامل حُکومتی و افزایش کُنترُل امنیتی جریان داشته است.

تغییر این ریل و روی آوردن به سیاست حذف تام و تمام رشته علوم انسانی در مدارس اما نشان می دهد که کوششهای مزبور نیز همچون تجربه اسلامی کردن دانشگاه شکست خورده است و رژیم ولایت فقیه با قلم کشیدن کُلی روی جامعه شناسی و اقتصاد و تاریخ و جز آن، اُمید دارد بتواند به این شیوه خود را از شر آنها رها سازد.

اختراع دوباره علم، لُقمه ای است که در گلوی تنگ استبداد دینی گیر کرده است. مُشکل "نظام" اما علم نیست؛ مُشکل، دُنیای مُعاصر و انسانهایی که در آن زیست می کنند است که خواسته ها، نیازها، شیوه زندگی و نگاه شان به پیرامون در تضاد دایمی با ساز و کار رژیم مُتحجر و قرون وسطایی جمهوری اسلامی قرار دارد.