همچنین احتمال می‌رود این انتخابات تلاش‌های اپوزیسیون برای به چالش کشیدن «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهوری ونزوئلا را تقویت کند.

نظرسنجی‌ها حاکی از سرخوردگی مردم از تورم افسار گسیخته و کمبود شدید کالا در ونزوئلا است و ممکن است سوسیالیست‌های این کشور که از سال ۱۹۹۹ میلادی اکثریت را در دست دارد، جایگاه خود را از دست بدهند.

به‌دست آوردن اکثریت ۱۶۷ کرسی در انتخابات پارلمانی ونزوئلا، به اپوزیسیون این قدرت را نمی‌دهد که اقتصاد دولتی ونزوئلا را نوسازی کند اما می‌تواند اقتدار حزب سوسیالیست ونزوئلا را شکسته و شائبهٔ شکست‌ناپذیری انتخاباتی حزب سوسیالیست را از بین ببرد؛ همچنین می‌تواند اپوزیسیون را برای شکست دادن مادورو در انتخابات ۲۰۱۶، جسور‌تر کند.

نظرسنجی سراسری که توسط کار‌شناسان در ماه نوامبر انجام گرفت، تخمین می‌زند که ۵۵ و شش دهم درصد مردم به کاندیداهای اپوزیسیون و ۳۶ و هشت دهم درصد از کاندیدای حزب سوسیالیست حمایت می‌کنند.

مادورو با حمایت هوادارانی که لباس‌ها و پرچم‌های قرمز دارند، هفته‌ها وقت صرف یک کمپین انتخاباتی برای حمایت از کاندیداهای حامی دولت کرده است.

مادورو در قالب سخنرانی‌های انتخاباتی خود تاکید کرده است که حزب رقیب می‌گویند، برندهٔ انتخابات هستند و این درست همانند اتفاقی است که ۱۷ سال پیش رخ داد. وی گفت که اجازه بدهید آن‌ها در انتخابات پیروز شوند اما ما در خیابان‌ها پیروز خواهیم شد.

نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که محبوبیت مادورو از ۱۱ درصد به ۳۲ و سه دهم درصد رسیده است و این افزایش محبوبیت او، ممکن است نتیجهٔ این مبارزات انتخاباتی گسترده باشد.

این مساله خوش‌بینی مخالفان حزب سوسیالیست ونزوئلا را خنثی می‌کند. حزب حاکم از توزیع جغرافیایی کرسی‌های انتخاباتی استفاده می‌کند که به صورت تاریخی در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری است.

به دست‌آوردن اکثریت کرسی‌های انتخاباتی، توسط مخالفان مادورو، سبب می‌شود که آن‌ها برای به چالش کشیدن دولت، جسور‌تر شوند و به تبع آن می‌توانند به تحقیق و بررسی دربارهٔ نهادهای دولتی و وزرای کابینه بپردازند و دولت را در رابطه با مشکلات اقتصادی همچون تورم که اقتصاد کشور را تحت فشار قرار می‌دهد، به چالش بکشند.

یکصد و شصت و هشتمین نشست وزرای سازمان کشورهای صادرکننده نفت روز جمعه در وین برگزار می‌شود و ونزوئلا برای افزایش قیمت نفت از کاهش میزان تولید حمایت می‌کند.

انتخابات تاثیری در جایگاه مادورو در منصب ریاست جمهور ونزوئلا تا سال ۲۰۱۹ نخواهد داشت اما مخالفان می‌توانند سال آینده برای انجام رفراندوم اقدام به جمع‌آوری امضا کنند.

اکثریت مجلس قانون‌گذاری قدرت مخالفت زیادی برای بازسازی سیاست‌های ناکارآمد اقتصادی که تحت تاثیر بحران‌های اقتصادی بوده است را ندارد اما می‌توانند چالش بزرگی برای دولت مادورو به حساب آید.