قبل از امضای همۀ این سندهای همکاری و در مرحلۀ نخست، دو وزیر خارجه، محمد جواد ظریف و لوران فابیوس "نقشۀ راه تقویت دوجانبۀ همکاری‌های ایران و فرانسه" را به امضا رساندند. این "نقشۀ راه" باید دو کشور را به سوی چشم‌اندازی روشن برای همکاری‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی هدایت کند. ولی از خلال سخنان دو رئیس‌جمهور چنین به نظر می‌رسید که مشکلات راه، اندک نیست.

فرانسوا هولاند در آغاز نشست خبری گفت: «ما تا حد ممکن دیدگاه‌ها را به هم نزدیک کردیم اما برخی اختلاف‌نظرها باقی است». هولاند اضافه کرد که دو وزیر خارجه مأمور شده‌اند تا مذاکره و تبادل نظر را در درازمدت بین دو دولت ادامه دهند.

رئیس جمهوری فرانسه همکاری‌های آیندۀ ایران وفرانسه را بر اساس سه محور تعریف کرد:
- رعایت تعهدات دوجانبه‌ای که در چارچوب توافق اتمی تعریف شده است. به کلام دیگر، بعد از لغو تحریم‌ها، فرانسه همچنان در قبال برنامۀ اتمی ایران هشیار و مراقب باقی می‌ماند.
- گسترش همکاری‌های اقتصادی
- و بالاخره همکاری برای حل بحران‌ها و تنش‌ها...

همکاری برای تنش‌زدایی در خاورمیانه

فرانسوا هولاند چند بار تکرار کرد که "صریحاً در بارۀ همۀ موضوعات" با همتای ایرانی خود صحبت کرده است. اشارۀ هولاند به موضوعاتی بود که می‌تواند باعث رنجش‌های سیاسی شود. در رأس همۀ آنها وضعیت سوریه، سپس اختلافات ایران و عربستان سعودی و بالاخره پروندۀ حقوق بشر قرار می‌گیرد.

رئیس‌جمهور فرانسه بدون این که از بشار اسد نام ببرد گفت که "انتقال قدرت در سوریه ممکن است و باید آن را تسهیل کرد"...
دقایقی بعد، حسن روحانی به طور ضمنی پاسخ داد که تغییر رژیم در سوریه به عهدۀ ایران نیست. او همانند گذشته تأکید کرد که "آیندۀ سوریه از آن مردم سوریه است".

در مورد تنش میان تهران و ریاض فرانسوا هولاند و حسن روحانی هر دو گفتند که باید مشکلات را با مذاکره حل کرد و به آرامش بازگشت. با اینحال، آقای هولاند بر دوستی فرانسه و عربستان اصرار ورزید.

اما در پروندۀ حقوق بشر حسن روحانی کوتاه نیامد. هولاند تنها با یادآوری "دلبستگی فرانسه به این امر" به سرعت از موضوع گذشت. روحانی نیز گفت که به عنوان رئیس قوۀ مجریه مسئول اجرای قانون است. اما سپس افزود که "غرب نباید فکر کند که در زمینۀ حقوق بشر پیشرفته‌تر است".

بدین ترتیب، دیدار حسن روحانی و فرانسوا هولاند در زمینۀ همکاری‌های اقتصادی به نتایجی کم و بیش مشخص رسید. اما تعریف "نقشۀ راه برای تقویت همکاری‌ها" و برنامۀ مذاکرات درازمدت میان پاریس و تهران حاکی از آن است که تفاوت‌های عمیق نگاه سیاسی میان ایران و فرانسه پایدار است.