حُجت الاسلام حسن روحانی، رییس جمهور مُلاها، روز یکشنبه خواهان شرکت مردُم در انتخابات "در هر شرایطی" شد؛ فراخوانی که پیام نهُفته در آن مبنی بر عزم وی بر روی صحنه بردن نمایش "در هر شرایطی" به خوبی مُنتقل شده است.

آقای روحانی پیشتر با به ریشخند گرفتن انتخاباتی که شورای نگهبان فعالانه در حال مُهندسی آن است، اعتراض خویش به "شرایط" موجود را اینگونه بیان کرده بود: "اگر قرار است یک جناح در انتخابات حُضور داشته باشد و یک جناح نه، دیگر به چه دلیل انتخابات برگزار می کنیم؟"

او با این وضعیت سنجی، تردید خود را نسبت به سالم بودن روند و تشریفات برگزاری انتخابات بیان داشته و فاقد موضوعیت شدن آن را هُشدار می داد. در صورت واقعی بودن اعتراض آقای روحانی به وجود چنین شرایطی، وی که به طور قانونی مسوول و مُجری انتخابات است، به خوبی می توانست با اتکا به اختیارات ناشی از آن، برگُزاری انتخابات را مشروط به شرکت "همه جناحها" سازد و از موضعی تاثیر گذار، به گونه مادی چانه زنی یا پادرمیانی کند.

او اما این کارت را از بازی خارج کرده است و در همان حال مُدعی است که مشغول "رایزنی" با باند حاکم است تا به "اصلاح طلبان" نیز سهمیه ای تعلُق گیرد؛ یک تعارُف سیاسی که اگر چه برای گرم نگه داشتن تنور انتخابات مُفید است، اما گرهی از کار "اصلاح طلبان" نگون بخت نمی گشاید.

جناح میانه حُکومت همه ابزارهای در اختیار خویش را در خدمت برپایی "مجلس مُعتدل" گذاشته است. آقای روحانی و شُرکا خود بهتر می دانند که برای تشکیل مجلس توافُقی، مُهندسی نامزدها و کانال گذاری آرا همان اندازه ضروری است که چاپ تعرفه بی محل انتخاباتی و اداره صندوقهای شُعبده!