در زاهدان اراده و عزمی جدی مردمی توسط شهروندان زاهدانی بوجود آمده است تا ختم نمایندگی ناموفق تنها کاندیدای ائتلاف بزرگ اصولگرایان در استان سیستان و بلوچستان و رئیس فعلی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس برای همیشه رقم بخورد. دکتر حسینعلی شهریاری که ارتباط تنگاتنگی با نهادهای امنیتی و نظامی در استان و همچنین گروه های فشار مافیایی دارد، از اینکه ائتلافی از شیعه و سنی، از بلوچ و سیستانی و بیرجندی و غیره بر علیه وی صورت گرفته است بسیار وحشت زده شده است، و اگر تقلبی گسترده صورت نگیرد شکست وی حتمی است. اینگونه بنظر می رسد که مسجد مکی بهمراه بسیاری از دانشگاهیان و معتمدین محلی بلوچ یک شیعه اصلاح طلب سیستانی ـ بیرجندی را تائید کرده اند تا جایگزینی برای شهریاری باشد. وی که همواره از دولت احمدی نژاد حمایت بیدریغ می کرد، اکنون منتقد جدی عملکرد دولت روحانی شده است. او در شرایطی که صدها هزار نفر از مردم سیستان بدلیل خشکسالی و فقر و نابودی دریاچه هامون طعمه گرسنگی می شدند و یا در جستجوی لقمه ای نان و کاسه آب به مناطق دور و نزدیک مهاجرت می کردند، از طرح افزایش جمعیت مقام عظمای ولایت به ١٥٠ میلیون نفر شدیدا حمایت می کرد. وی هرگز از بی تفاوتی دولت احمدی نژاد در مقابل نابودی هامون و ویرانی سیستان انتقادی به لب نیاورد.

اکثریت مردم استان معتقدند که شهریاری در ایفای نقش نمایندگی خود بطرز فاجعه باری ناکام بوده است. نقش استانی وی بعنوان نماینده زاهدان در اشاعه فرهنگ نفرت پراکنی مذهبی و قومی و همچنین در ایجاد فضای خشونت و رعب و وحشت در استان و رشد گروه های مسلح بلوچ از یک سو و گسترش جو امنیتی از سوی دیگر انکار ناپذیر است. وی بعنوان نمایند مردم زاهدان فقط قشر بسیار کوچک افراطی را نمایندگی می کرد. نقش ملی وی بعنوان رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز فاجعه بارتر بوده است. در طی دورانی که وی در این سمت قرار داشته رابطه حرفه پزشکی و جامعه به تیرگی گرائیده است. سقوط اخلاق در بین برخی محدود (اما قابل توجه ای) از پزشکان تاجر صفت به همراه فرهنگ مادی گرایی باعث خدشه دار شدن نام نیک پزشکان در جامعه شده است. شهریاری که خودش نیز یک چشم پزشک می باشد، بعنوان نماینده ملت و رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نقش بسیار مخرب و بی کفایتی را در این "افت و سقوط" حرفه ای ـ اجتماعی بازی کرد. او در جایگاه خود بعنوان یک پزشک و رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس می توانست نقش بسیار مثبت و سازنده ای در جهت ایجاد حس اعتماد بین حرفه پزشکی و مردم ایفا کند. اما متاسفانه شهریاری با حمایت بیدریغ از دولت احمدی نژاد و وزارت بهداشت نقش حامی خلل ناپذیر و پروپاقرص سیاست های اختلاس ـ محور و ضد ملی احمدی نژاد و همراهان را بازی کرد. تا بدانجا که عملکرد منفی وی حتی در دانشنامه ویکیپیدیا ثبت شده است. دانشنامه ویکیپیدیا می نویسد: در پی رهاسازی دو بیمار در حاشیه اتوبان خلیج فارس توسط عوامل یک بیمارستان دولتی که انتقادات وسیعی را بر انگیخت. حسینعلی شهریاری پیش از تایید این موضوع توسط وزارت بهداشت به انکار این مسئله پرداخت. اظهارات وی انتقادات رسانه‌ها را در پی داشت. وی به دفاع از وزارت بهداشت پرداخت و گفت :... بعید است واقعیت داشته باشد و بیشتر به نظر می‌رسد یک جوسازی سازی سیاسی علیه وزارت بهداشت در جریان است. او گفت گرفتن عکس از ۲ بیمار با لباس بیمارستان هم دلیل قانع کننده‌ای نیست زیرا تهیه چنین عکس‌هایی کار ساده‌ای است و هر کسی می‌تواند این کار را انجام دهد..... سایت عصر ایران اظهارات وی را «اتفاقی غم انگیزتر از رها کردن بیماران در جاده‌های بیرون شهر» توصیف کرد (لینک 1). در بسیاری از موارد غم انگیز دیگر شهریاری بجای دفاع از مردم و بیماران همواره از دولت احمدی نژاد و عملکرد غیراخلاقی بیمارستانها و برخی از پزشکان تاجرصفت دفاع می کرده. حتی در زمانی که وزارت بهداشت دولت احمدی نژاد در مورد امواج پارازیتی بر روی ماهواره های برونمرزی ابراز نگرانی می کرد، شهریاری بعنوان رئیس کمیسیون بهداشت و درمان کاسه داغتر از آش برای دولت شده بود و با قاطعیت ادعا می کرد که امواج پارازیت هیچ گونه عوارض مخرب جانی ندارد و براساس استاندارد‌های موجود است. رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در پاسخ به سوالی دیگری مبنی بر اینکه آیا عوارض پارازیت‌ها ‌ می‌تواند سلامتی مادران باردار را به خطر بیاندازد یا نه اظهار داشت: چنین مسئله‌ای صحت نداشته و هرگز امواج پارازیت بر روی سلامتی مادران باردار تاثیری نخواهد داشت. (لینک 4) یعنی ایشان بجای دفاع از حق مردم، سخنگو و مدافع بی چون و چرای دولت احمدی نژاد بود. دولتی که در آن فساد و تباهی بیداد می کرد.

شیوه انتخاب حسینعلی شهریاری و تعداد آرای وی در زاهدان همیشه سوال برانگیز بوده است و بسیاری از مردم معتقدند که "مهندسی" وسیعی صورت گرفته. آمار و ارقام نیز نظر مردم را تائید می کند. بعنوان مثال در انتخابات دوره پیشین مجلس (لینک 2) آرای وی بیش از ١١٠ هزار رای بود. در حالیکه نماینده اهل سنت و بلوچها یعنی ناصر کاشانی ٨١ هزار رای آورد. این در حالی است که نه تنها اکثریت مردم زاهدان بلوچ و سنی مذهب هستند بلکه بسیاری از غیر بلوچها تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند به فرد افراطی نظیر شهریاری رای بدهند. و این خود از عجایب روزگار است. در انتخابات ریاست جمهوری سال ٩٢ (لینک 3) شهریاری با تمام قواء از سعید جلیلی حمایت کرد و یار غار او شد و بهمراه او در زاهدان و شهرهای منطقه سیستان به تبلیغات بی وقفه پرداخت. سعید جلیلی در زاهدان کمتر از ده درصد (یعنی ٢٢٩٧٠ ) و در زابل اندکی بیش از ده درصد (یعنی ٧٤٨٩) رای آورد. جلیلی در شهرهای سیستان (یعنی پایگاه شهریاری) کاملا ناکام ماند. در صد آرای وی در شهرهای سیستان عبارت بودند از زابل ( حدود ١٠ درصد)، نیمروز (کمتر از ٨ درصد)، هامون (١٤ درصد)، هیرمند (٩ درصد) و زهک شهری که وی در آنجا زندگی می کرده و بعنوان پزشک کار می کرده (١٢ درصد). با این تفاصیل ارقام و آماری اگر شهریاری در استان و بخصوص در زاهدان و سیستان پایگاه مردمی داشت، سرنوشت جلیلی بهتر از اینها می بود.

آمار و ارقام نشان می دهند که شهریاری در ایفای نقش استانی و ملی خود نه تنها رفوزه شده است، بلکه در دفاع از خشونتگرایان و افراطیون در استان و حمایت از اختلاس گران و دروغگویان حرفه ای در دولت احمدی نژاد کارنامه بسیار سیاهی برای خود کسب کرده است. مردم زاهدان عزم خود را جزم کرده اند، تا شهریاری برای همیشه از صحنه سیاست محو گشته و بجای وی یک سیستانی اصلاح طلب جایگزین شود. آمار نشان می دهد که وی بیش از ٢٣ هزار رای در زاهدان ندارد و به یقین در صندوق رای ناکام خواهد ماند. اکنون وظیفه خطیری بر عهده استانداری و هئیت اجرایی انتخابات در زاهدان است تا اجازه ندهند نهادهای امنیتی و نظامی و بسیج با مهندسی انتقال صندوق ها و تقلب گسترده انتخاباتی یکبار دیگر مردم زاهدان را از حق انتخاب نمایندگان واقعی خود محروم کنند.