دست رد "استانبول" به سینه خلیفه بغدادی و ولی امر مشهدی

57 کشور با اکثریت جمعیت مُسلمان می گویند رژیم "ولی امر مُسلمین جهان" - لقبی که رهبر جمهوری اسلامی بر خود نهاده - را یک نظام مطرود و مُنزوی می شناسند. سازمان همکاری اسلامی با انتشار یک بیانیه صریح و تُند، "اُم القرا"ی ولایت فقیه را کمی بیشتر به گوشه بدنامی رانده است.

روسای دولت و رهبران بیش از 50 کشور اسلامی در نشست مشهور به "استانبول" همزمان با ابراز نگرانی از زمینه های پیدایش گروه های تروریستی مانند "داعش" و "بوکوحرام"، سیاست مُداخله گرانه جمهوری اسلامی، حمایت آن از تروریسم و استفاده "نظام" از زور و تهدید در مُناسبات خارجی را محکوم ساختند. آنها در بیانیه خود، حاکمان ایران را به "حل مُسالمت آمیز اختلافات" بر مبنای قوانین و میثاقهای بین المللی فراخوانده اند.

بیانیه کشورهای مزبور به یک نگرانی صراحت بخشیده که به وِیژه پس از عقب نشینی هسته ای جمهوری اسلامی در برابر غرب افزایش یافته است. آنها بیم دارند که حاکمان ایران از پایان تحریمهای مالی، اقتصادی و سیاسی به مثابه فُرصتی برای تشدید ماجراجوییهای منطقه ای خود سواستفاده کنند.

در همین حال، رهبران و پایوران رژیم جمهوری اسلامی نه تنها کوششی در جهت تصحیح این نگاه به عمل نمی آورند، بلکه به گونه مُنظم با اقدامات و سُخنان تحریک آمیز ارزیابی مزبور را تایید کرده و به آن دامن می زنند.

کارنامه تلاش "نظام" در این زمینه به راستی چشمگیر است. رژیم مُلاها تنها در خلال سه ماه گذشته، دستکم سه بار موفق شده است آتش تنش در روابط خارجی خود را شُعله ور تر سازد. یورش به مراکز دیپلُماتیک عربستان سعودی در مشهد و تهران، اشغال و آتش زدن آنها و پس از آن، نمایش موشکی و ژست گیری میلیتاریستی در ابتدای فهرست این دوره زمانی قرار گرفته اند که با تهدیدات بی پرده بالاترین مقام نظامی جمهوری اسلامی کامل شده است.

آقای مُحمد علی جعفری، سرکرده سپاه پاسداران، در اولین روزهای سال جدید، عربستان و بحرین را به حمله نظامی وعده داد و تاکید کرد که "آمادگی لازم ایجاد شده" و نیروی تحت اختیار او فقط "مُنتظر دستور است". پاسدار جعفری همچنین با پافشاری بر مُداخله گری خارجی که وی از آن به عُنوان "گُسترش هندسه انقلاب اسلامی" یاد می کرد، زیر حمایت از بُنیادگرایان "انصارالله" در یمن خط تاکید کشید و "تیز شدن شمشیر" آنها را نوید داد.

بیانیه سازمان کشورهای اسلامی و خط و مرزهای ترسیم شده در آن، از جُمله واکُنشی به این اقدامات تحریک کننده و تنش آفرین است و در همان حال دربرگیرنده پیامی برای حُجت اُلاسلام روحانی و نیروهای میانه حُکومت مبنی بر آن است که پیرامون پیامدهای فعالیتهای ماجراجویانه "نظام" دُچار ساده انگاری نشوند. همانگونه که گره بُحران هسته ای را نه دیپلُماسی لبخند بلکه اقدام عملی گشود، بُحران در مُناسبات با این کشورها نیز نمی تواند با زیارت استانبول یا دلبری از این یا آن رییس دولت از صفحه منطقه محو شود.