وجه تناقض آمیز دیگر این است که شنوندگان و نمازگزاران نیز دچار سر‌در‌گمی می شوند. زیرا مهم‌ترین رکن هر حکومت، دولت است و نمی توان با داعیه نظام و حکومت به دولت تاخت.

اگر تریبون نماز جمعه تریبون رسمی نبود آقای زاکانی هم قطعا مانند هر چهره دیگر حق داشت و دارد از آن استفاده کند.

مثلا در جایگاه یک رسانه دار یا نماینده فعلی مجلس اما به عنوان رییس کمیسیون بررسی برجام معرفی شده و وقتی یادآور برجام است و بر مجلس نشینی او تاکید می شود خواه ناخواه دو نکته به میان می آید:

یکی بحث برجام که رییس جمهوری و رییس شورای عالی امنیت ملی می گوید تمام شده و دیگری این مقایسه که چگونه است که یک بازمانده انتخابات فرصت می یابد ولی صدر نشین انتخابات خبرگان که شهره خاص و عام است خاصه در خطبه خوانی، نمی آید یا نمی تواند بیاید؟

می دانیم که سخنران پیش از خطبه ها با امام جمعه که خطبه ها را می خواند متفاوت است و دایره سخنرانان پیش از خطبه ها گسترده است کما این که قرار است یک مقام وزارت بهداشت هم سخنرانی کند اما تاکید این گفتار بر اقبال مردم به نماز جمعه است و این تریبون و رسمیتی که دارد.

یادمان باشد نماز جمعه از ابتدا با سه صفت «‌وحدت بخش، دشمن شکن و وحدت آفرین‌» معرفی شده است. از ستاد نماز جمعه می‌توان پرسید: آیا چنین رویکردی واقعا «‌وحدت بخش، دشمن شکن و وحدت آفرین» است؟!