ماهنامه دیار نوشت: آنچه جامعه ایران در حال حاضر با آن مواجه است مسئله بیکاری دختران فارغ‌التحصیل است. زنان ۴۶.۶ درصد کل فارغ‌التحصیلان کشور را تشکیل می‌دهند که از این میزان ۳۴.۵ درصد فعال (۷۰.۱ درصد شاغل و ۲۹.۹ درصد بیکار) و ۶۵. ۵ درصد غیرفعال اقتصادی هستند.

گرچه تا کنون جنسیت مهاجرت نشان داده که حدود ۷۰درصد مهاجران ایرانی را مردان و تنها ۳۰ درصد آن‌ها را زنان تشکیل می‌داده‌اند، باید به این موضوع توجه داشت که پس از موج ورود دختران به دانشگاه‌ها و شکسته شدن بسیاری موانع پیش روی دختران در ورود به جامعه اینک با خیل عظیم دختران فارغ‌التحصیل بیکار مواجه هستیم و گرچه تا پیش از این به سبب برخی سنت‌های موجود در جامعه زنان کمتر در عرصه‌های اجتماعی فعال بودند اما با این تغییر وضعیت می‌توان چنین انتظار داشت که موج بعدی مهاجرت را زنان فارغ‌التحصیل شکل بدهند.

به عبارت دیگر، دختران فارغ‌التحصیلی که در ایران توانسته‌اند تا مقطع کار‌شناسی ارشد پیش بروند و خانواده از ادامه تحصیل آن‌ها حمایت کرده اما بازارکار ایران نتوانسته از آن‌ها بهره لازم را ببرد این فرصت را پیش روی کشورهای صنعتی قرار می‌دهد که بتوانند به‌‌ همان منفعت یک میلیون دلاری به ازای جذب چنین نیروهایی اندیشیده و بسترهای آن را فراهم کنند. اگر به مقصد مهاجرت ایرانیان نگاهی بیندازیم خواهیم دید که بعد از آمریکا، این کشور آلمان است که بیشترین ایرانی را در خود جای داده است.

براساس آنچه از ترکیب جنسیتی این کشور گزارش شده است جمعیت زنان آلمان بیشتر از جمعیت مردان این کشور است و فاصله معناداری بین این دو وجود دارد. بنابراین شاید آلمان مقصد مناسبی برای زنان تحصیلکرده ایرانی نباشد اما وقتی در فهرست مقاصد ایرانیان به کشورهای کانادا و استرالیا برمی‌خوریم می‌توانیم این انتظار را داشته باشیم که فرصت‌هایی برای جذب دختران تحصیلکرده ما وجود داشته باشد.

با این وصف باید گفت اگر تا کنون مهاجران ایرانی را به دو بخش عام و خاص تقسیم می‌کردیم که کفه مهاجران عام در آن از نظر کمی بیشتر بود اما اینک باید انتظار داشته باشیم که بر تعداد مهاجران خاص ایرانی که اتفاقا متخصص و توانمند هم هستند افزوده شود که این فرضیه امکان مهاجرت زنان و دختران فارغ‌التحصیل را بیشتر از سایر گروه‌ها می‌داند.