این روزها خودکشی‌ها در ایران در ملأ عام صورت می‌گیرد، زمانی در خفا و خلوت اتفاق می‌افتاد ولی حالا افراد در انظار عمومی خودکشی می‌کنند، علاوه بر اینکه مکان خودکشی‌ها از اتاق‌های در بسته و خانه به کوچه و خیابان و مکان‌های عمومی تغییر پیدا کرده، سن خودکشی نیز در ایران کم شده است. یکی از موضوعاتی که سال گذشته جامعه آموزش و پرورش و خانواده‌ها را به چالش کشید خودکشی دانش اموزان بود .

در سال تحصیلی که همین روزها به پایان رسید، تاکنون ۱۵ دانش‌آموز خودکشی منجر به مرگ داشتند، اگر ۳ موردی که در آخر خرداد ۹۴ و تابستان همان سال را هم اضافه کنیم، به عدد ۱۸ دانش آموزی می رسیم که در این مدت خودکشی کرده اند ، دانش آموزانی که سن آنها بین 11 تا 18 سال بوده است.

در هفته گذشته ابتدا یک مرد میان‌سال خود را از یک پل هوایی حلق آویز کرد، هنوز بحث‌ها بر سر خودکشی این مرد میان‌سال داغ بود که خبر رسید مرد 47 ساله ای به علت عدم پذیرش در یک بیمارستان دولتی خود را از طبقه سوم بیمارستان به پایین پرت کرده است.

این مرد با درد زیادی در ناحیه شکم به بیمارستان دولتی میلاد مراجعه کرده اما به او گفته بودند تا زمانی که 300 هزار تومان به حساب بیمارستان واریز نکند پذیرش نخواهد شد (روزنامه شرق)، البته این بیمار از مرگ حتمی نجات یافت. سومین اکران عمومی خودکشی در ایران و در یک هفته، خودکشی یک دختر 18 ساله بود که خود را از پل اتوبان نیایش به پایین پرت کرد و مرد.

بررسی آمارهای فوت شدگان خودکشی در حوزه استفحاظی نیروی انتظامی از سال 85 تا 92 نشان می‌دهد که به طور میانگین روزانه حدود هفت نفر بر اثر خودکشی در ایران می‌میرند. از سال 85 تا 92، 17 هزار و 989 نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست داده‌اند.

همچنین در بررسی این آمار مشخص شد که در بازه زمانی فوق روزانه بیش از ده نفر در کشور اقدام به خودکشی می‌کنند. البته این آمار مربوط به پرونده های ثبت شده در حوزه استحفاظی نیروی انتظامی است و قطعاً تعداد زیادی از خودکشی‌ها به دلیل ننگ بودن این عمل در جامعه ما مخفی باقی می‌ماند.