ديدن کودکاني که هر روز سرچهارراه‌ها هستند و مشغول کار، شايد کليشه باشد اما در پس قدم زدن‌هاي آنها و تلاششان براي درآوردن لقمه ناني، چيزهاي ديگري نهفته است.

به گزارش مهر، مدير کل بهزيستي خراسان رضوي در گفت‌وگو با مهر با اشاره به مکانيسم شناسايي کودکان در معرض خطر والدين معتاد مي‌گويد: کارشناسان بهزيستي از چند مسيرنسبت به اين قبيل اتفاق‌ها مطلع مي‌شوند که يک مورد آن تماس تلفني با شماره 123 توسط مردم و آشنايان فرد در معرض خطر است، تيم 123 پس از گزارش در محل مربوطه حاضر مي‌شوند، همچنين گزارش‌هاي ديگري نيز از سوي نيروي انتظامي، بيمارستان‌ها و افراد عادي جامعه صورت مي‌گيرد و يا اينکه اورژانس اجتماعي در گشت‌زني‌هاي خود اين موارد را پيدا مي‌کند.

حميدرضا پوريوسف ادامه مي‌دهد: در صورتي که اين کودکان در اختيار بهزيستي قرار بگيرند، ما تلاش مي‌کنيم با نگهداري آنها در مراکز بهزيستي، آسيب‌هاي روحي و رواني آنها را جبران کنيم اما نکته اينجاست که کودکان درمعرض خطر صرفا بايد با دستور مقام قضايي در اختيار بهزيستي قرار گيرند و ما نمي‌توانيم کودکان را از خانواده جدا کنيم.وي مي‌افزايد: ما تلاش کرديم کودکان خياباني و کار را ساماندهي کنيم که اين ساماندهي مي‌تواند بخشي ازآسيب‌هاي درون خانواده را کاهش دهد اما نمي‌توانيم بدون صدور دستور مقام قضايي کودکان را از خانواده جدا کنيم.

پوريوسف تأکيد مي‌کند: بهزيستي داراي پايگاه‌هاي اورژانس اجتماعي است و اين پايگاه‌ها کودکان در معرض آسيب جدي را شناسايي مي‌کنند اما ما اين امکانات را نداريم که بتوانيم تمام کودکاني که درمعرض خطر والدين معتاد قرار دارند را شناسايي کنيم و تحت پوشش خود قرار دهيم بلکه اولويت ما با کودکاني است از شرايط وخيم تري رنج مي‌برند.مدير کل بهزيستي خراسان رضوي با تأکيد بر اينکه در شناسايي اين کودکان غربالگري ضروري به نظر نمي‌رسد، مي‌گويد: از نظر ما در اين زمينه، به جاي اينکه کودکان را ازخانواده‌ها جدا کنيم، بايد خانواده‌ها را توانمند کرد تا بتوانند خود سرپرستي فرزندشان را در اختيار داشته باشند.

پوريوسف ادامه مي‌دهد: بحث توانمندسازي خانواده‌هايي با سرپرستان معتاد صرفا برعهده بهزيستي نيست، برخي از سازمان‌ها در حال حاضر در اين موضوع فعاليت مي‌کنند اما پراکنده کاري است و فعاليت متمرکزي در حوزه توانمندسازي اين خانواده‌ها انجام نمي‌شود.

دل شهر پر است از کودکاني که بي صدا خاموش مي‌شوند و شايد تو هرگز نه آنها را نبيني و نه کلامي ‌با آنها کودکان سخن بگويي اما آزارهاي روحي و جسمي‌براي اين کودکان همچنان ادامه دارد و اي کاش بدانيم و بدانند که کودک امروز، نسل فرداي همين جامعه است.