به گفته سُخنگوی دولت آمریکا، جمهوری اسلامی روز یکشنبه ۱۰ بهمن، دست به شلیک یک موشک بالستیک زده است. یک قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل، حاکمان ایران را به روشنی از ارتکاب چنین اقدامی پرهیز داده و سرپیچی از این تصمیم را مشمول مُجازات دانسته است.

دستگاه های سیاسی و تبلیغاتی رژیم مُلاها در برابر انتشار این خبر به طور یکپارچه سکوت کرده اند. تنها آقای ظریف تاکید کرده که موشک پرانی نقض قطعنامه ها نیست، بدون آنکه خبر شلیک موشک را تایید یا تکذیب کند. طفره روی وزیر خارجه مُلاها از این امر از یکطرف تایید ضمنی ادعای آمریکا است و از طرف دیگر، آگاهی پایوران حُکومت به حساسیت و دفاع ناپذیر بودن تحریکات این چنینی را آشکار می سازد.

برای دریافت تصویر بهتری از این واقعیت که موشک پرانی مُلاها در چه چارچوب ژئواستراتژیکی صورت می گیرد، نگاه کوتاهی به تحول مُهمی که تنها یکروز پس از این حرکت ماجراجویانه، زیر بینی حاکمان ایران رُخ داد کافی به نظر می رشد.

روز دوشنبه رییس جمهور آمریکا و پادشاه عربستان سعودی در یک گُفتُگوی تلفُنی، خُطوط سیاست منطقه ای خویش را هماهنگ ساختند. براین اساس، دو طرف بر پیش گرفتن یک سیاست سختگیرانه تر در اجرای توافُق هسته ای تاکید کردند.

این رویکرد که به گونه زیرلبی به مفهوم پذیرش توافُق هسته ای از سوی آقای ترامپ و عقب نشینی وی از موضوع پیشین خود مبنی بر رد و "پاره کردن" آن است، با تمرکُز بر کانونهای فعال بُحران در مُناسبات با رژیم مُلاها تکمیل شده است. آقای ترامپ و ملک سلمان در این رابطه بر "فعالیتهای بی ثبات سازنده منطقه ای ایران" و "تروریسم اسلامی رادیکال" انگُشت نهاده اند.

چرخه رویدادهایی که تحریکات مُخرب رژیم مُلاها به گردش در آورده، با درخواست ایالات مُتحده برای تشکیل جلسه اضطراری شورای امنیت سازمان ملل، هُشدار اتحادیه اُروپا مبنی بر پرهیز از دامن زدن به بی اعتمادی بیشتر و اشاره ناتو به تهدید موشکی جمهوری اسلامی به پیشروی ادامه داده است.

واکُنشهای عملی در برابر موشک پرانی جدید حاکمان ایران به زودی نشان خواهد داد که ابزارها و امکانات اعمال قُدرت "نظام" پس از "برجام"، به دورانی سپری شده تعلُق دارد یا همچنان در بازار بین المللی با سکه نقد مُعامله می شود.